| |
| | Πατριωτικό πρόβλημα |  | | | Με φιλική αγάπη. Καλημέρα σε όλους και καλή εβδομάδα. | | |
Οι περισσότεροι από μας τούτη τη δύσκολη και σαθρή εποχή προβληματιζόμαστε εντόνως που, το πάει η τρόικα και γιατί επιμένει να θέτει όρους τέτοιους, οι οποίοι για την Ελληνική κοινωνία θεωρούνται απαράβατα… ψευδόταμπού?
Προσπαθώντας λοιπόν να υπεισέλθουμε στο ακραίο σκεπτικό ψυχρών τεχνοκρατών, υπαλλήλων των δανειστών μας ευθύς , μπορούμε να καταλάβουμε τη συλλογιστική που το καθορίζει και η οποία δεν είναι άλλη από τον κρατικό προϋπολογισμό και προς απλούστευση η πίτα από την οποία κάθε χρόνο, πρέπει να κόβουμε τα σχετικά κομμάτια προς διανομή.
Τι επικαλούνται λοιπόν.
Η πίτα σας ανέρχεται, «ας πούμε στο …. φανταστικό νούμερο των πενήντα πέντε δις ευρώ» και είναι, το ποσό που δικαιούσθε να μοιράσετε μεταξύ σας.
Ως εδώ όλα καλά όμως, από δω και πέρα αρχίζουν τα δύσκολα διότι, συνεχίζουν επεκτείνοντας την κατ’ αυτούς ορθή άποψη στα εξής …μελανά σημεία!
Αν εσείς, οι …πατριώτες επί της πολιτικής επιδιώκεται να είστε τριακόσιοι εκ’ των οποίων κάθε φορά, καμιά πενηνταριά γίνονται υπουργοί , υφυπουργοί και όσοι από εσάς δεν εκλέγονται ορίζονται ως διοικητές , διευθυντές και παρατρεχάμενοι παχυλά αμειβόμενοι δημοσιοσχεσίτες τότε, η υπόλοιπη πίτα που απομένει δικαιολογημένα επιτρέπει στους συμπατριώτες σας να μοιρασθούν, από πεντακόσια ευρώ έκαστος το μήνα άρα, δικό τους το πρόβλημα που σας ανέχονται!
Αν εσείς , …οι πατριώτες τραπεζίτες ανοίγεται μίκρομάγαζα για να λεηλατείτε καταθέσεις φτωχών ανθρώπων η συμμετέχετε στο πλιάτσικο διατηρώντας ληστρικά επιτόκια με σκοπό την υφαρπαγή περιουσιακών στοιχείων των συμπολιτών σας τότε, η υπόλοιπη πίτα που απομένει δικαιολογημένα επιτρέπει στους συμπατριώτες σας να μοιρασθούν, από τετρακόσια πενήντα ευρώ το μήνα έκαστος άρα, δικό τους το πρόβλημα που σας το επιτρέπουν!
Αν εσείς , … οι πατριώτες περισπούδαστοι, επιστήμονες αποφεύγεται εκ’ συστήματος να αποδίδεται απόδειξη και κλέβεται κράτος και πελάτες για να θησαυρίζετε μεγεθύνοντας παράνομα τα περιουσιακά σας στοιχεία τότε, η πίτα δικαιολογημένα μικραίνει περισσότερο και οι συμπατριώτες σας θα πρέπει να δεχτούν από τετρακόσια ευρώ το μήνα έκαστος και, δικό τους το πρόβλημα εφ’ όσον αποδέχονται, να τους εξαπατάτε!
Αν εσείς, … οι πατριώτες βαρύγδουποι, κρατικοδίαιτοι , επιχειρηματίες παρακρατείται και αποφεύγεται εκ’ συστήματος να καταβάλετε φ.π.α ενώ πάντοτε τον χρησιμοποιείται ως άλλοθι ν’ εκτοξεύεται τις τιμές των προϊόντων τα κέρδη των οποίων επενδύεται σε φανταχτερά σκάφη αναψυχής και παρεμφερείς, δραστηριότητες πολυτελούς διαβίωσης τότε, η πίτα μικραίνει ακόμη περισσότερο και οι συμπατριώτες σας, θα αρκεστούν στα τριακόσια πενήντα ευρώ το μήνα έκαστος και, δικό τους το πρόβλημα που υποστηρίζουν προϊόντα και υπηρεσίες σας!
Αν εσείς, οι πατριώτες πνευματικοί ταγοί, προσδοκάται δια κλαδικής η κομματικής υποστήριξης να εξελιχθείτε δίχως ουδεμία αξιολόγηση και κριτήρια ανταποδίδοντας, «δια της σιωπής στα κακώς κείμενα» το ευχαριστώ σε πολιτικούς πάτρωνες τότε , μην απορείτε που η πίτα δήθεν μικραίνει ακόμη περισσότερο και οι συμπατριώτες σας θα πρέπει ν’ αρκεστούν στα τριακόσια ευρώ το μήνα έκαστος και , δικό τους το πρόβλημα που σας ανακηρύττουν σε ινδάλματα!
Αν εσείς , , …πατριώτες κρατικοί υπάλληλοι δια της ακαμψίας και ευθυνοφοβίας που σας διέπουν απομυζείται το υστέρημα συνανθρώπων οι οποίοι πληρώνουν αδρά τις ανεπαρκείς υπηρεσίες σας ενίοτε, με παραφουσκωμένο φακελάκι, ενισχύοντας την εγκληματική ομερτά του συστήματος τότε, η πίτα μικραίνει ακόμη περισσότερο και οι συμπατριώτες σας θα πρέπει ν’ αρκεστούν στα διακόσια πενήντα ευρώ το μήνα έκαστος και δικό τους το πρόβλημα που σας παραχωρούν τέτοια δικαιώματα!
Όσο για σας …τους απλοϊκούς, εύπιστους Έλληνες!
Αν δια της χαλαρής αποδοχής επιμένετε τούτη, η διαχρονική κατάσταση σπάταλης διαχείρισης ,διαφθοράς και ατιμωρησίας από εκείνους τους οποίους επιλέγεται να σας διοικούν να συνεχίζεται εσαεί στο ίδιο μοτίβο επικροτώντας μάλιστα δια παρωπιδάτης ψήφου την απαξιωτική συμπεριφορά τους τότε, η πίτα θα ελαχιστοποιηθεί ακόμη περισσότερο και θα πρέπει ν’ αρκεστείτε στα διακόσια ευρώ το μήνα έκαστος και δικό σας το πρόβλημα γιατί , αποδεικνύεστε άξιοι της μοιρολατρικής σας κακομοιριάς!
Και ο επώδυνος κατάλογος των προτάσεων και απαιτήσεων τους δεν εξαντλείται εδώ ενώ ταυτόχρονα οι …δανειστές, προειδοποιούν.
Εμείς , για να μην έχουμε …ηθικό πρόβλημα και δίκαια μας αποκαλείται καταχραστές και τοκογλύφους, μερικά δις από το δυσβάσταχτο χρέος σας τα χαρίζουμε ακόμη, μειώνουμε τα επιτόκια στο υπόλοιπο μπας και τα φέρεται βόλτα με τη προϋπόθεση πως, από τη μικρή σας πίτα απαιτούμε, δέκα δις το χρόνο ως απόσβεση του δανείου επί τα επόμενα τριάντα χρόνια!
Αν για σας αυτό, θεωρείται άλυτο πρόβλημα τότε, τα παράπονα να τα απευθύνετε προσωπικά κι’ όχι δια αλληλογραφίας στους …υπερπατριώτες συνέλληνες στους οποίους σαφώς προαναφερθήκαμε και επί πλέον , σε πλειάδα άλλων συντεχνιών τις οποίες άριστα γνωρίζεται και λόγου μη επαρκούς χώρου δεν συμπεριλάβαμε ώστε, το σάλιο σας από τούδε και εις το εξής να μη πηγαίνει χαμένο σε γραμματόσημα αλλά, λίαν συντόμως να πιάσει τόπο!
Υποσημείωση:
Για όλους εκείνους που σας κλείνουν ευεργετικά το μάτι προπαγανδίζοντας συστηματικά την δήθεν αναίρεση της Δημοκρατίας δια μέσω του ενοικιοστασίου αντιλέγουμε στα κάτωθι που, εκ’ του πονηρού σας αποκρύπτουν!
Μια πτωχευμένη Δημοκρατία δεν αναιρείται, εκχωρώντας προσωρινά τα χρεοκοπημένα κυριαρχικά της δικαιώματα καταλύεται , δια του εξεγερμένου λαού που μετατρέπεται σε όχλο, με όλα τα επακόλουθα …Αυτό είναι το πρόβλημα!!!
Εκ’ μέρους των δανειστών φιλικά…
Η τρόικα!
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 5
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
| | ferelpis | | | |
|
monajia
30-01-2012 @ 11:25 | ΚΑΛΗΜΕΡΑ ΑΡΤΕΜΗ.................
::theos.:: ::theos.:: ::theos.:: | | φλοισβος
30-01-2012 @ 11:29 | Αρτέμη, έχεις απόλυτα δίκιο... Όλα ξεκινάνε από το γεγονός ότι στερούμαστε εθνικής - κοινωνικής συνείδησης. Ο καθένας σκέφτεται αποκλειστικά τον εαυτό του και με οποιοδήποτε θεμιτό ή αθέμιτο τρόπο προσπαθεί να επιβιώσει ή ακόμα χειρότερα, να δημιουργήσει όσο το δυνατόν περισσότερα έσοδα με την μικρότερη δυνατή προσπάθεια. Ακόμα και αυτοί που δεν μπορούν να το κάνουν ζηλεύουν τους υπόλοιπους, ασχέτως αν στις διάφορες συζητήσεις μπορεί να βρίζουν αγανακτισμένοι... Αν δεν κοιτάξουμε το κοινό καλό και αν δεν συσπειρωθούμε γύρω του δεν πρόκειται να αλλάξει τίποτα γιατί δεν θα υπάρξει κάτι δυνατό που να τρομάξει την μάστιγα αυτού του τόπου. Και σίγουρα δεν πιστεύω πως αυτό μπορεί να γίνει μέσω κάποιου πολιτικού κόμματος..... Να είσαι καλά και να έχεις μια υπέροχη βδομάδα.. | | aiolos65
30-01-2012 @ 15:16 | MAΣ ΕΚΛΕΨΑΝ ΤΗΝ ΠΑΤΡΙΔΑ........,
ΜΑΣ ΜΟΛΥΝΑΝ ΤΟ ΜΥΑΛΟ ΤΟΣΑ ΧΡΟΝΙΑ ΤΩΡΑ......,
ΜΑΣ ΛΗΣΤΕΨΑΝ ΤΗΝ ΨΥΧΗ.........,
ΚΙ ΕΜΕΙΣ ΘΥΜΗΘΗΚΑΜΕ ΝΑ ΑΡΧΙΣΟΥΜΕ ΝΑ ΦΩΝΑΖΟΥΜΕ ΤΩΡΑ ΜΟΝΟ ΓΙΑ ΤΟ ΠΟΡΤΟΦΟΛΙ.....!
ΚΙ ΑΥΤΟ ΤΩΡΑ ΤΟ ΠΛΗΡΩΝΟΥΜΕ. ΤΟ ΘΕΜΑ ΕΙΝΑΙ ΤΙ ΦΤΑΙΝΕ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΜΑΣ. ΕΜΕΙΣ ΟΠΩΣ ΣΤΡΩΣΑΜΕ ΘΑ ΚΟΙΜΗΘΟΥΜΕ ΚΙ ΟΤΙ ΣΠΕΙΡΑΜΕ ΤΩΡΑ ΘΕΡΙΖΟΥΜΕ.....!
ΜΠΡΑΒΟ ΑΡΤΕΜΙΣ.........! | | Αγνή
30-01-2012 @ 15:37 | άξιοι της μοιρολατρικής σας κακομοιριάς....εεεχ
::sad.:: | | Σωτήρης Τσιλ
30-01-2012 @ 19:57 | Μπράβο. Πολύ ωραίο. ΈΝΑ ΚΕΊΜΕΝΟ ΓΕΜΆΤΟ ΦΩΣ.
Παρακάτω προσθέτω ένα κείμενο, που μου έστειλοε φίλη.
Η ΔΙΕΘΝΗΣ ΧΡΗΜΑΤΟΠΙΣΤΩΤΙΚΗ ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΙΑ
(Η νέα μορφή του καπιταλισμού και η επανα‐χαλιναγώγησή του)
Παραβολή
Οι χωρικοί, που κοντά στο χωριό τους υπάρχει μία απόκρημνη πλαγιά και αυτοί δεν έχουν
την γνώση, ή το θάρρος, ή τον χρόνο, να εκπαιδεύσουν τα παιδιά τους στην αναρρίχηση,
βάζουν τη γιαγιά να τους αφηγηθεί ότι στην κορυφή της πλαγιάς ζει ο «αράπης» και έτσι
έχουν το κεφάλι τους ήσυχο.
Ανάλυση
Για την όσο το δυνατό απλή και συνοπτική παρουσίαση, κατανόηση και την εν συνεχεία
πρόταση για την αντιμετώπισή της “νεοφανούς οντότητας”, που αποτελεί το διεθνές
φόβητρο, πρέπει να δει κανείς την προέλευση και τις συνθήκες γένεσής της. Αποκαλυπτικά
στην κατεύθυνση αυτή είναι τα δύο ακόλουθα διαγράμματα, όπως και η διάλεξη της
καθηγήτριας Elizabeth Warren σχετικά με την διάλυση της μεσαίας τάξης των ΗΠΑ, στο
Youtube.
Εισοδηματική ανισότητα στις ΗΠΑ κατά τον 20ο αιώνα.
Εμπορικό ισοζύγιο ΗΠΑ Κίνας
Κατά την δεκαετία του ’80 στις ΗΠΑ και στη Ευρώπη ξεκίνησε η παράδοση της φυσικής
οικονομίας τους στις «αναδυόμενες» οικονομίες της Ανατολής , τα μοιραία «globalisation»
και «outsourcing», σαν «εκδίκηση» στα οργανωμένα συμφέροντα και στα «κεκτημένα» των
εργαζομένων των χωρών αυτών, που είχαν αποκατασταθεί μεταπολεμικά. Η εξέλιξη αυτή
συνδυάστηκε με την σταθεροποίηση του υβριδικού πολιτικο‐οικονομικού καθεστώτος της
Κίνας (του γνωστού «κομμουνιστο‐καπιταλισμού») και την παρακμή και την διάλυση του
Σοβιετικού μπλοκ, το οποίο για τους λαούς όπου επιβλήθηκε, λειτούργησε ως υπερ‐
δοσολογημένο φάρμακο, ενώ για τους λοιπούς λαούς, ως η απαραίτητη δόση, για την
χαλιναγώγηση του καπιταλισμού στην παραδοσιακή μορφή του.
Η διαδικασία αυτή βαφτίστηκε «παγκοσμιοποίηση» (ως προς την κινητικότητα των
κεφαλαίων, την μεταφορά επιχειρηματικής τεχνογνωσίας, την εκμετάλλευση του φθηνού
εργατικού δυναμικού της Ανατολής και την ενίσχυση των διεθνών θαλασσίων μεταφορών).
Μία περιορισμένου βεληνεκούς και περιεχομένου διεθνοποίηση, χωρίς ίχνος
πνευματικότητας και στόχευσης προς μία παγκόσμια ειρηνική, και οικολογικά βιώσιμη
Κοινότητα. Το αποτέλεσμα ήταν η αύξηση της ανισότητας των εισοδημάτων και η
αποκατάσταση ανοιχτών ισοζυγίων εμπορικών συναλλαγών μεταξύ ΗΠΑ και Κίνας, όπως
δείχνουν χαρακτηριστικά τα διαγράμματα που αναφέρονται στις ΗΠΑ. Ο λοιπός χώρος της
Δύσης δεν υπάρχει παρά ως μία αντιγραφή, με μικρές χωροχρονικές διαφορές φάσης, του
«μητροπολιτικού» χώρου (αντίστοιχα είναι τα γραφήματα που αφορούν τα εισοδήματα των
Ευρωπαίων και το εμπορικό ισοζύγιο ανάμεσα στις χώρες του βορρά και του νότου της
Ε.Ε.).
Το τραπεζικό σύστημα (φορέας του κεφαλαίου) βρήκε την ευκαιρία να διακινήσει διεθνώς
κεφάλαια προς χώρους μέγιστης κερδοφορίας και να συνθέσει χρηματοπιστωτικά
«προϊόντα», που δημιουργούσαν την δυνατότητα ύποπτης έως εγκληματικής κερδοφορίας,
στη βάση της απληστίας για εύκολο, έστω και φανταστικό κέρδος, ιδίως στο εσωτερικό των
δυτικών χωρών, που άργησαν να αντιληφθούν την τελική υποβάθμιση και φτώχεια, στην
οποία τις οδηγούν οι διεθνείς εξελίξεις. Η συγκοινωνία μεταξύ του εμπορικού ανισοζυγίου
και του δημόσιου χρέους, οδήγησε και στην αύξηση του δημόσιου χρέους, στις χώρες που
παράδωσαν την φυσική οικονομία τους στις οικονομίες της Ανατολής.
Όλα αυτά ήταν το αποτέλεσμα της ανεπάρκειας των εκπροσώπων του πολιτικού
συστήματος (των κοινοβουλευτικών δημοκρατιών) των δυτικών χωρών, να αντιληφθούν, να
προβλέψουν και να ρυθμίσουν προστατευτικά, τις αρνητικές εξελίξεις στις χώρες που
υπέστησαν αυτές τις επιπτώσεις. Οι εκπρόσωποι της πολιτικής τάξης, παρ όλο που αντλούν
την υποστήριξη και την ύπαρξή τους στους τοπικούς πολίτες, (που δεν έχουν την
δυνατότητα της διεθνούς μετακίνησης και είναι εγκλωβισμένοι στις υποβαθμισμένες
τοπικές οικονομίες) και όχι στην διεθνούς εμβέλειας και κινητικότητας ελίτ, (το jet set και
τους πλούσιους εμιγκρέδες), δεν φρόντισαν να κινηθούν έγκαιρα και έχουν καταντήσει
μισητοί και περιφρονημένοι, δημιουργώντας ερωτηματικά για την αξία του ίδιου του
πολιτικού συστήματος (άδικη κατά την γνώμη μου) και λαβή σε προτάσεις ακραίων
λύσεων, από ενθουσιώδεις ανιδιοτελείς, αλλά και από ψυχρούς ιδιοτελείς.
Συνέπεια υπήρξε η αποβιομηχάνιση των χωρών της Δύσης, η διάλυση της μεσαίας τάξης
(του κύριου πυλώνα της δημοκρατίας) και η αύξηση της ανεργίας. Έτσι εμφανίστηκε ως
δικαιολογημένη η διάλυση του κοινωνικού κράτους, η ανάγκη για αυστηρή
δημοσιοοικονομική πειθαρχία, αλλά και η ενίσχυση των κατασταλτικών μηχανισμών της
διοίκησης, ως αντιδότων για την επίλυση του οικονομικού προβλήματος, εν μέρει όμως και
ως αντίδρασης των ανεπαρκών διαχειριστών του πολιτικού συστήματος, για να μην
χάσουν τον έλεγχο των πολιτών, επιβάλλοντας σ’ αυτούς τον εκφοβισμό και την
απελπισμένη εξατομικευμένη προσπάθεια για επιβίωση.
Ο συνδυασμός, λοιπόν,
1. της ανικανοποίητης όρεξης για κέρδος των κερδοσκόπων (επιχειρηματιών,
κεφαλαιούχων, τραπεζιτών κλπ) που κινούνται πλέον ανεξέλεγκτοι, διεθνώς
2. της έλλειψης αντίπαλου δέους (του «υπαρκτού σοσιαλισμού») μετά την δεκαετία
του ‘80,
3. της άνθισης του πολιτικο‐οικονομικού «θαύματος» της Κίνας και
4. της αντιληπτικής και ελεγκτικής αδυναμίας των εκπροσώπων του πολιτικού
συστήματος
δημιούργησαν, χωρίς κανέναν κεντρικό έλεγχο και χωρίς καμία καθοδήγηση από ένα
ισχυρό φυσικό πρόσωπο (τον αυτοκράτορα), αυτό που περιγράφεται, εκφοβιστικά, ως η
«διεθνής χρηματοπιστωτική Αυτοκρατορία».
Η αυτοκρατορία αυτή δεν έχει καμία σχέση με τις ιστορικές αυτοκρατορίες, που
βασίστηκαν για να δημιουργηθούν στην στρατιωτική, την τεχνολογική και την ενεργειακή
υπεροχή μίας φυλετικής ομάδας, και διατηρήθηκαν με κανόνες χρηστής διοίκησης και
διαφυλετικού δικαίου, που έτεινε να εξασφαλίζει την ισοπολιτεία σε όλους τους λαούς της
αυτοκρατορίας. Η προσωπικότητα και η ικανότητα (ή ανικανότητα) των εκάστοτε
αυτοκρατόρων ήταν καταλυτική για την ακμή (ή την παρακμή) των αυτοκρατοριών.
Στην προκειμένη περίπτωση η «αυτοκρατορία» δεν είναι παρά το σύμφυρμα των
απανταχού κερδοσκόπων, που διέπονται από την αντιφατική φαντασίωση να έχουν την
μεγαλύτερη δυνατή απόδοση κεφαλαίων, τους φθηνότερους εργαζόμενους και τους
πλουσιότερους πελάτες (η κλασσική αντίφαση του καπιταλισμού). Ένα ευάλωτο γκρουπ
που είναι κατά βάση, πιο τρομοκρατημένο από αυτούς, που οι απανταχού διαφημιστές του
προσπαθούν να τρομοκρατήσουν. Τι ακριβώς φοβάται το γκρουπ αυτό?
1. Μια πολιτική ηγεσία που θα έχει την αντίληψη να σχεδιάσει την αντίδραση στις
ορέξεις του γκρουπ των κερδοσκόπων, με μέτρα (*) που μέχρι τώρα ανέβαλαν στο
όνομα της «ανίερης παγκοσμιοποίησης», να ξαναπάρουν δηλαδή οι πολιτικοί της
Δύσης, απ’ τα χέρια των τραπεζιτών, την πολιτική εξουσία.
2. Έναν λαό που θα έχει αναπτύξει, βοηθούμενος από την πολιτική ηγεσία του, την
εσωτερική συνοχή και αλληλεγγύη, που είναι απαραίτητη για να μετατραπεί από
σύνολο εκφοβισμένων ατόμων, σε οργανωμένο λαϊκό σύνολο, που μπορεί να
αντέξει αισιόδοξα ακόμη και κακουχίες στον αγώνα κατά της «αυτοκρατορίας» αντί
να υπομείνει χειρότερες ταλαιπωρίες ως δούλος της «αυτοκρατορίας».
Αν αυτή η ηγεσία θα είναι η τοπική αυτοδιοίκηση ενός Δήμου (όπως του Αυστριακού
χωριού Worgl του 1932), ή η ηγεσία ενός εθνικού Ευρωπαϊκού κράτους, ή η ηγεσία της
Ενωμένης Ευρώπης (όχι βέβαια της σημερινής Ευρωπαϊκής Ένωσης), δεν ενδιαφέρει. Το
αποτέλεσμα θα είναι ραγδαίο και εντυπωσιακό. Μόνο τότε θα πάψει ο φόβος του
«αράπη», ή της «αυτοκρατορίας».
‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐
(*) Τα μέτρα σε γενικές γραμμές πρέπει να αφορούν
1. τον προληπτικό και κατασταλτικό έλεγχο της παραγωγής και διακίνησης των νέων
τραπεζικών προϊόντων και της ανεξέλεγκτης διεθνούς κίνησης κεφαλαίων
(αφορολόγητα και χωρίς έλεγχο «πόθεν έσχες», π.χ. κεφάλαια που αντλήθηκαν από
το ΧΑ και εξάγονται και επενδύονται σε άλλες χώρες),
2. τον περιορισμό της ασύδοτης, ανεξέλεγκτης παραγωγής και διακίνησης
καταναλωτικών αγαθών, στο όνομα ενός ενιαίου οικονομικού χώρου, χωρίς
κριτήρια κοινών κανόνων και προδιαγραφών παραγωγής (π.χ. περιβαλλοντικών
νομοθεσιών, ασφάλειας, ποιότητας ζωής και κοινωνικής κάλυψης των
εργαζομένων), με τελική επιδίωξη τον εξευρωπαϊσμό των Κινέζων και όχι την
«κινεζοποίηση» των Ευρωπαίων και
3. τον έλεγχο και την προσπάθεια, μέσω διακρατικών συμφωνιών, για την ισοσκέλιση
των εμπορικών συναλλαγών μεταξύ των κρατών (π.χ. μεταξύ της Γερμανίας και των
PIIGs !!! ) με στόχο την ενίσχυση της παραγωγής και την ισόρροπη ανάπτυξη σε όλες τις
χώρες. Η λύση κατά του ανοιχτού εμπορικού ισοζυγίου και της συνακόλουθης
μονόπλευρης υπερχρέωσης βρίσκεται στο:
«δώσε μου δουλειά για να σε
ξεπληρώσω».__ | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
