| |
| | Φραντς Σούμπερτ |  | | | μια βασανισμένη ιδιοφυϊα που αποκλήθηκε"ο κλασσικός μουσικός του ρομαντισμού" | | |
[align=right][I]"Άκουσα ότι δεν είσαι ευτυχής. ...Μολονότι με θλίβει βαθύτατα , δε με εκπλήσσει ωστόσο διόλου , γιατί αυτός είναι ο κλήρος σχεδόν κάθε συνετού ανθρώπου σ' αυτόν τον άθλιο κόσμο.Η δυστυχία είναι πια το μοναδικό θέλγητρο που μας έχει απομείνει"
από γράμμα σε φίλο του[/I][/align]
[B]Ο Φραντς Πέτερ Σούμπερτ ([I]Franz Peter Schubert, 31 Ιανουαρίου, 1797 – 19 Νοεμβρίου, 1828[/I]), ήταν Αυστριακός συνθέτης. Ήταν εξαιρετικά παραγωγικός σε όλη τη διάρκεια της σύντομης ζωής του. Συνέθεσε περισσότερα από εξακόσια Λήντερ (lieder, ρομαντικά τραγούδια) καθώς και πολλές συμφωνίες, σονάτες, έργα μουσικής δωματίου, θρησκευτικά έργα, μερικές όπερες και πολλά άλλα έργα.[/B]
Γεννήθηκε σε ένα προάστιο της Βιέννης στις 31 Ιανουαρίου του 1797. Ο πατέρας του, ο οποίος ήταν δάσκαλος μουσικής σε σχολείο, του προσέφερε τις πρώτες γνώσεις μουσικής. Στα 11, επειδή ήταν καλλίφωνος, εισήχθη στην Παιδική Χορωδία του Βασιλικού Παρεκκλησίου κατόπιν διαγωνισμού. Εκεί παρέμεινε μέχρι τα 13, και έμαθε επίσης βιολί και πιάνο. Κατόπιν άρχισε να μελετά σύνθεση με δάσκαλο τον Αντόνιο Σαλιέρι και παράλληλα σπούδασε παιδαγωγός στην Ανωτέρα Σχολή.
Από το 1814 ως το 1818 εργαζόταν ως δάσκαλος στο ίδιο σχολείο όπου δούλευε και ο πατέρας του. Το επάγγελμα αυτό βέβαια δεν τον ενδιέφερε καθόλου, ενώ αντίθετα είχε πάρει την απόφαση να ασχοληθεί με τη σύνθεση. Τα χρόνια αυτά ήταν τα πιο παραγωγικά του: συνέθεσε τότε πέντε συμφωνίες, τέσσερις λειτουργίες και όπερες και πολλά Λήντερ.
[I]Όπως και ο Μότσαρτ, συνέθετε με μεγάλη ταχύτητα γράφοντας τη μουσική στο πεντάγραμμο με τη μία, χωρίς διορθώσεις και χωρίς να χρησιμοποιεί πιάνο. Ήταν τόση η αφοσίωσή του στη σύνθεση που κοιμόταν φορώντας τα γυαλιά του για να μεταφέρει αμέσως μόλις ξυπνούσε την έμπνευσή του σε νότες στο χαρτί.[/I]
[B]Από το 1818, όταν εγκατέλειψε το διδασκαλικό επάγγελμα, αφοσιώθηκε στη μουσική και ζούσε κυρίως με τη βοήθεια φίλων, που ζούσαν και αυτοί με μποέμ τρόπο, χωρίς ουσιαστικά άλλη πηγή εσόδων, εκτός από κάποια ιδιωτικά μαθήματα. Ο κόμης Εστερχάζι τον προσέλαβε εκείνη τη χρονιά για να διδάξει μουσική στις κόρες του. Από τότε ζούσε μόνιμα στη Βιέννη και από το 1820, όταν τα έργα του εκτελέστηκαν για πρώτη φορά δημόσια, είχε τις πρώτες επιτυχίες. Ιδιαίτερα δημοφιλείς ήταν οι μουσικές βραδιές, γνωστές ως "σουμπερτιάδες", στις οποίες συνόδευε στο πιάνο τον βαρύτονο Μίκαελ Φογκλ, κύριο ερμηνευτή των Λήντερ (Lieder) του.
Οι συνθήκες ζωής του δυσκόλεψαν το 1823, όταν εκδήλωσε κάποιο αφροδίσιο νόσημα. Συγκεκριμένα διαπιστώθηκε ότι πάσχει από σύφιλη, ανίατη και θανατηφόρα ασθένεια εκείνη την εποχή. Αυτό το γεγονός του δημιούργησε κατάθλιψη και τον επηρέασε σημαντικά. Πιθανολογείται ότι ακριβώς, αυτή η άσχημη ψυχολογική του κατάσταση τον εμπόδισε να ολοκληρώσει την 8η συμφωνία του, που έμεινε γιά πάντα γνωστή με το όνομα Ημιτελής. Παράλληλα, για οικονομικούς λόγους αναγκάστηκε να ξαναεργαστεί ως δάσκαλος. Τα χρόνια περνούσαν με εναλλαγές ανάμεσα στην επιτυχία και τις δυσκολίες ως το 1828, όταν η ήδη κλονισμένη υγεία του επιδεινώθηκε από τυφοειδή πυρετό, που τον οδήγησε τελικά στο θάνατο, στις 19 Νοεμβρίου και σε ηλικία 31 ετών. Τα τελευταία του λόγια ήταν: ''ιδού, ιδού το τέλος μου''.[/B]
Οι εκδοχές για την φύση της νόσου που τελικά τον οδήγησε στο θάνατο διχάζονται. Οι περισσότεροι βιογράφοι αναφέρονται στον τυφοειδή πυρετό ή στον "κοιλιακό τύφο" (typhus abdominalis), συνήθη έκφραση της εποχής για τον τυφοειδή πυρετό σε αντιδιαστολή τον συχνό τότε στην Κεντρική Ευρώπη, εξανθηματικό τύφο. Επίσης είναι πιθανό να υπέστη τοξίκωση από υδράργυρο τον οποίο λάμβανε ως φάρμακο για τη θεραπεία της σύφιλης.
[B]Στο μνημείο του Σούμπερτ, γράφει ο ποιητής Franz Grillparzer "Die Tonkunst begrub hier einen reichen Besitz,aber noch viel schonere Hoffnungen" (Η Τέχνη της Μουσικής ενταφίασε εδώ ένα πλούσιο απόκτημα,αλλά ακόμη ωραιότερες προσδοκίες.[/B]
Για πολύ καιρό επικρατούσε η άποψη ότι, ενόσω ζούσε, το έργο του έτυχε περιορισμένης εκτίμησης από το κοινό περισσότερες από 100 συνθέσεις του είχαν ήδη εκδοθεί. Στη Βιέννη όμως τότε μεσουρανούσε ακόμα ο Λούντβιχ βαν Μπετόβεν, ο οποίος μάλλον επισκίασε το έργο του Σούμπερτ. Ο Σούμπερτ πάντως ήταν θαυμαστής του Μπετόβεν από το 1814, όταν πρωτοπαρουσιάστηκε ο "Φιντέλιο". Και ο Μπετόβεν όμως είχε εκτιμήσει το έργο του Σούμπερτ και μάλιστα οι δύο συνθέτες συναντήθηκαν για μία και μοναδική φορά στις 19 Μαρτίου 1827. Λίγο καιρό μετά ο Μπετόβεν πέθανε.
Έως τα μέσα του 20ου αιώνα, η φήμη του εδραιωνόταν κυρίως στο ευφάνταστο, λυρικό και μελωδικό του στυλ, όπως αυτό εκφράζεται στα λήντερ (Lieder) του, τα οποία είναι τραγούδια για σόλο φωνή και πιάνο. Μια πληρέστερη εικόνα για τη σημασία του ως μείζονα δημιουργού του 19ου αιώνα διαμορφώθηκε μόνο στις τελευταίες δεκαετίες, όταν η οργανική του μουσική έγινε ευρύτερα γνωστή, χάρη στις εργασίες σημαντικών μουσικολόγων και στις ερμηνείες και ηχογραφήσεις των έργων του.
[B]Το έργο του περιλαμβάνει ανάμεσα στα άλλα:
9 συμφωνίες [I](πιο γνωστές η επιλεγόμενη "Ημιτελής" και η επιλεγόμενη "Μεγάλη")[/I]
15 κουαρτέτα εγχόρδων
Κουιντέτο εγχόρδων "Η πέστροφα"
2 τρίο για πιάνο
Περίπου 20 σονάτες για πιάνο
6 Μουσικές στιγμές για πιάνο
8 Improptus για πιάνο
Φαντασία σε ντο μείζονα Ο Οδοιπόρος για πιάνο
Πάνω από 600 Λήντερ (Lieder), με σημαντικότερους τους κύκλους " Η Ωραία Μυλωνού" και "Χειμωνιάτικο ταξίδι"([I]είναι ο σημαντικότερος εκφραστής αυτού του μουσικόύ είδους, δίνοντας έκφραση στο γερμανικό ρομαντικό πνεύμα)[/I]
4 λειτουργίες
Ορατόριο "Λάζαρος"
4 Όπερες[/B]
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 12
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
| | Ο Άνθρωπος είναι η απάντηση, όποια κι αν είναι η ερώτηση. | | | |
|
daponte
31-01-2012 @ 17:55 | http://youtu.be/COCIOtA0qBQ
http://youtu.be/RfwGLfJC-8M
http://youtu.be/ZpA0l2WB86E
http://youtu.be/pze4NxCOjg0
http://youtu.be/wlxVTpEyMEw
http://youtu.be/OY0-VNKgLaU
http://youtu.be/CYNsz4xW-qs | | Nikos Krideras
31-01-2012 @ 18:03 | Καλησπέρα Σταύρο ! | | **Ηώς**
31-01-2012 @ 18:38 | καλησπέρα κι από μένα!!!!!!!
σ'ευχαριστούμε!!!!! | | avantage
31-01-2012 @ 20:05 | ::hug.:: | | monajia
31-01-2012 @ 20:14 | ΚΑΛΗΣΠΕΡΑ ΣΤΑΥΡΟ .........Σ'ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ,,,,,,,,,,,,,
::theos.:: ::theos.:: ::theos.:: | | φλοισβος
31-01-2012 @ 20:38 | Σ' ευχαριστούμε Σταύρο!!!
::hug.:: ::hug.:: ::hug.:: | | ΛΥΔΙΑ_Θ
31-01-2012 @ 20:43 | !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!Σ' ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ ΣΤΑΥΡΟ ::theos.:: | | petrwnas
31-01-2012 @ 20:44 | Καλησπέρα Σταύρο !!!!!!!!!! Χαθήκαμε !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! ::theos.:: ::theos.:: ::theos.:: | | pithanos
01-02-2012 @ 02:18 | Αυτές οι μορφές σφράγισαν με μοναδικό τρόπο την ιστορία της μουσικής, με το ταλέντο τους και την επική δραματικότητα της ζωής και της μοίρας τους. Τι να πει κανείς και για τόσους άλλους..
Ο Σούμπερτ λοιπόν ήταν δεινός αυτοσχεδιαστής, κάτι που δεν ήταν (και είναι) συνήθης ευχέρεια των μεγάλων συνθετών (του χαρτιού κ της παρτιτούρας δλδ, αντιθέτως με τους πρακτικούς βλέπε και τζαζ..) κι αυτό απ ότι θυμάμαι είναι το εντυπωσιακό για τους παρευρισκομένους στις Σουμπερτιάδες. ::smile.:: | | αντικλείδι
01-02-2012 @ 09:51 | Μπράβο Σταύρο !!! Συγχαρητήρια !!! | | ΑΝΑΜΠΕΛ
01-02-2012 @ 17:02 | Αγαπητέ Σταύρο, σ'ευχαριστούμε πολύ για τις καλλιτεχνικές ενημερώσεις-παραθέσεις.
Πολύ σημαντική η προσφορά σου!!!!!!!!!!!!!!!!!
::theos.:: ::theos.:: ::theos.:: | | Celestia
04-03-2013 @ 03:53 | ::theos.:: ::theos.:: ::theos.:: | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
