Απόψε πήρα το πινέλο της καρδιάς
να ζωγραφίσω εσένα θέλω μάτια μου
να δώσω χρώμα στο γκρίζο της βραδιάς
να φωσφορίσουν όλα τα κομμάτια μου.
με δυό πινελιές ανάλαφρες και σωστές
να ρετουσάρω το φίλντισι των χειλιών
με μιά ανάσα απο εκείνες τις λιγοστές
να ξανοίξω λίγο το σκούρο των ματιών.
με λίγο απο τη λεία λάμψη της λιακάδας
να εμβαθύνω το γλυκό σου χαμόγελο
μπλέ τ' ουρανού αρρενωπής φρεσκάδας
δυό αφηρημένες στάλες, ίδιες αγριόμελο.
η τελευταία μου πινελιά, να μπογιατίσω
όνειρα, σκέψεις, σκιές, ίσως και το αύριο
ύστερα τον καμβά ,τη παλέτα να ματίσω
για να σε βρώ όπως και τότε στο Λαύριο.
η τελευταία μου πινελιά, να μπογιατίσω
όνειρα, σκέψεις, σκιές, ίσως και το αύριο
ύστερα τον καμβά ,τη παλέτα να ματίσω
για να σε βρώ όπως και τότε στο Λαύριο