mistiriodis
06-02-2012 @ 23:32 | http://mikresistoriesmas.blogspot.com/2012/02/blog-post.html | |
aiolos65
06-02-2012 @ 23:34 | Να θυμάσαι σε κάθε πρόβλημα η λύση είσαι εσύ και κανένας άλλος!
ΠΟΛΥ ΣΩΣΤΑ. ΑΥΤΟΓΝΩΣΙΑ ΚΑΙ ΣΥΝΕΧΗ ΕΝΔΟΣΚΟΠΗΣΗ...! ::yes.:: ::yes.:: ::yes.:: | |
**Ηώς**
06-02-2012 @ 23:39 | >...........εδώ χρειάζεται δουλειά....
''γνώθι σαυτόν''..............τα ειπαν χιλιάδες χρονια...
εξαιρετικό όλο!!!!!!!!!! ::yes.:: | |
mistiriodis
06-02-2012 @ 23:46 | na sai kala !!! se euxaristw para pl Hws ::yes.:: ::yes.:: | |
Αμάλθεια
07-02-2012 @ 00:29 | Εγώ θέλω λουκουμάδες με σοκολάτα...
Αυτή τη στιγμή είναι εξίσου δύσκολο να τους βρω
με την αυτογνωσία.. Καλή τύχη σε όσους ξεκίνησαν το ψάξιμο...
Καλό βράδυ.... | |
mistiriodis
07-02-2012 @ 00:30 | hahahaha einai mia arxi kai oi loukoumades !!!! kalo vradi Amaltheia ::yes.:: ::wink.:: | |
ΚατεριναΘεωνα
07-02-2012 @ 00:31 | καποιες φορες ομως είναι ωραίο να μη ξέρεις
τι θελεις ::yes.:: | |
mistiriodis
07-02-2012 @ 00:39 | ekei pame se alla nera katerina mou :) to taksidi pros tin ithaki einai wraia na einai agnwsto ....alla na min mas apoprosanatolizei kai xanoume ton pragmatiko mas stoxo ::wink.:: ::yes.:: Kalo vradi !! | |
monajia
07-02-2012 @ 07:40 | ΣΥΜΦΩΝΩ ΜΕ ΚΑΤΕΡΙΝΑ............
::hug.:: ::hug.:: ::hug.:: | |
Δ.ΣΚΟΥΦΟΣ
07-02-2012 @ 09:26 | ::yes.:: ::yes.:: ::yes.:: | |
Trelenaki
07-02-2012 @ 20:36 | Θεωρώ πως πολύς κόσμος είναι έτσι μπερδεμένος και είναι δύσκολο στην εποχή μας και ιδιαίτερα στις μέρες μας να ξεμπλέξει κανείς. Επικρατεί τόση σύγχυση, αβεβαιότητα και είναι τόσο καταθλιπτικές οι συνθήκες που δεν είναι διόλου απίθανο να το περνάμε αυτό όλοι και μάλιστα πολλές φορές ακόμα και μέσα σε ένα μήνα.
Αρχικά πιστεύω πως είναι φυσιολογικό να νιώθουμε πεσμένοι κάποιες φορές στην ζωή μας και αυτό οφείλεται σε πολλούς παράγοντες, από σωματικούς έως και κοινωνικούς. Παράγοντες που μας κάνουν να νιώθουμε ανίκανοι να σηκωθούμε και να αντιμετωπίσουμε την οποιαδήποτε κατάσταση. Αν όμως το καλοσκεφτούμε είμαστε ικανοί να αντέξουμε τα πάντα. Απλά το θέμα είναι πως θα βγούμε απ'όλη την μάχη που μας επιφυλάσσουν οι καταστάσεις αυτές. Κι εδώ παίζει ρόλο η αξιοπρέπεια.
Πάντα πίστευα πως αντέχουμε τα πάντα, το θέμα είναι όμως ότι το "πάθημα που γίνεται μάθημα" είναι κάτι που ξεχνάμε όλοι και βλέπουμε μόνο τα αρνητικά κάθε περίπτωσης. Κανένας δεν βλέπει το πρώτο και κυριότερο θετικό: Ότι βγαίνουμε από την εμπειρία αυτή ΔΥΝΑΤΟΤΕΡΟΙ και ΠΙΟ ΕΜΠΕΙΡΟΙ. Οπότε όλοι μας μπορούμε να γίνουμε καλύτεροι μέσα από όσα συμβαίνουν, αρκεί όμως να έχουμε την ελάχιστη αξιοπρέπεια. Να μην πληγώνουμε άλλους κι αν το κάνουμε να έχουμε την δύναμη να απολογηθούμε. Να μην προβάλουμε την κατάστασή μας σαν μόνιμη δικαιολογία για να μην κάνουμε τίποτα, ούτε πρακτικά ούτε συναισθηματικά. Και είναι αρκετοί αυτοί που φοράνε την ταμπέλα "πληγωμένος" και την μάσκα του καταθλιπτικού και τραυματίζουν τους γύρω τους με κάθε τους κουβέντα και με κάθε τους κίνηση.
Τώρα, όσο για τους στόχους, φαντάζομαι πως όλοι θέλουν να κάνουν τον κόσμο καλύτερο, για να μπορούν να τον αντέχουν τουλάχιστον. Πρέπει όμως να κάνουν τον εαυτό τους καλύτερο πρώτα και δεν εννοώ μόνο να κάνουν το σωστό, όπως να μην πετάνε το παραμικρό σκουπιδάκι στον δρόμο. Θα πρέπει να τον κάνουν πιο ειλικρινή, ανοιχτό και αποφασιστικά δυνατό, ώστε να ξέρουν το γιατί και να είναι σε θέση να υπερασπιστούν την θέση τους αυτή, να τα βάλουν με όσους τους "κάθονται στο λαιμό" που ανοίγουν το παράθυρο και πετάνε τα σκουπίδια τους στον δρόμο και τέλος να νιώσουν καλά που υπερασπίστηκαν την θέση τους και όχι ένοχοι.
Και τέλος...απλοί καθημερινοί στόχοι που μας κάνουν πραγματικά ευτυχισμένους...Ένας καφές με έναν φίλο...ένα τηλεφώνημα σε κάποιον με τον οποίο έχετε ψυχρανθεί/χαθεί...ένα γεύμα με την οικογένειά σου (όποιους θεωρείς εσύ οικογένεια στο κάτω κάτω)...Άδραξε την μέρα...το "ποτέ δεν είναι αργά" δεν θα μπορείς να το λες πάντα... | |
 |
