| |
Παραπατώντας στου βαρδάρη τα στενά
βλέπουν τα μάτια μου τη νύχτα μεσημέρι
και συ που λες πως δεν σε νοιάζει άλλο πια
αφήνεις πίσω της αγάπης σου το χέρι
Μέσα σε τρύπες με πνίγει ο καπνός
κι από τις τσέπες σαν τον μάγο ξαναβγάζω
όσα περίμενα μα ήρθανε αλλιώς
και έτσι σε τοίχους στιχάκια μου αραδιάζω
Όλα μου μοιάζουν ίδια και παλιά
λες και δεν τ' άγγιξε το πέρασμα του χρόνου
πως να σωθεί ένα γιατί σ' ένα αλλά
όταν ξεμένουν στα μισά αυτού του δρόμου
Και συ που κρύφτηκες σε μια μικρή φωνή
γυρεύεις όνειρο που όμως θα σε κάψει
γιατί είναι ο έρωτας ένα μωρό παιδί
που αν δε του δώσεις προσοχή θα σε ξεχάσει
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
