| |
άφησα την ψυχή μου να κυλήσει απάνω στις στρωτές πλαγιές
της λευκής απάτητης θύμησης
και μ’ είδα, παιδί στα δεκατέσσερα
με του μεγάλου μου αδερφού τα φορεμένα ρούχα
μα τόσο, τόσον ευτυχή που μπόραα να ονειρεύομαι
πως κάποτε λέει θα έφτανα
πάνω από εκεί που με προόριζε η ζωή
μονάχα με τη θέληση μου
μονάχα με την ρώμη που έκρυβα καλά
στο στήθος μέσα και στους μηρούς μου και στα μπράτσα μου….
κι είδα ξανά μεσα στα μάτια μου την λάμψη εκείνη
-οικεία τόσο, τόσο γνώριμη
που εύκολα επανέρχεται πολύ ευκρινώς στη μνήμη μου-
του ανυποψίαστου
για την μοιραία πολλές φορές επέλαση του αιφνίδιου
για την σαρωτική πολλές φορές δύναμη του τυχαίου…
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
