| |
Ο Έλληνας και οι Γέροντες
Η ύπαρξη, η υπόσταση, το είναι και η οντότης
συνάντησαν την έλλειψη το χάος και το χάσμα
και εκεί που συζητούσανε για ψάθινα παπούτσια
περνάει ένας Έλληνας που ήταν διαβασμένος
- Γεια και χαρά σου Έλληνα, που είσαι διαβασμένος
τον κόσμο που τον έφαγες, με ξύλινη κουτάλα
εσύ θα ξέρεις σίγουρα και αν θέλεις τώρα πες μας
αν της ζωής το νόημα, τα ψάθινα παπούτσια
ή μήπως είν´ καλύτερα, να βάλουμε τσουράπια;
Ο Έλληνας περήφανος και φιλοσοφημένος
έμπειρος όντας στη φθορά μα και στην αφθαρσία
κοιτάζει τα ποδάρια του με νόημα και λέει
- Γεια και χαρά σας γέροντες, με τα μαλλιά τα γκρίζα
το νόημα που δίνεται, στα συναισθήματά μας
ένα μονάχα θα σας πω και ακούστε με αν θέτε.
Εγώ παπούτσια δε φορώ, δεν ξέρ’ από τσουράπια
τα πόδια μου ξυπόλυτα εσέρνονται στο χώμα
και αν σε αγκάθια περπατώ και οι πέτρες με πονάνε
και αν στην καυτή την άσφαλτο αξίωσα φουσκάλες
ποτέ μου δε μετάνιωσα για όσα έχω κάνει.
Και μόνο που περπάτησα σε πράσινο χορτάρι
τα πόδια μου που βούλιαξα σε μουσκεμένη άμμο
με λάσπες ως το γόνατο που πάλεψα μονάχος
ήταν για μένα αρκετό, να βρω το νόημα μου.
Οι γέροντες κοιτάχτηκαν και ξύσαν τα μαλλιά τους
εφτά αιώνες σκέφτονταν και δέκα αποφασίζαν
και πήραν την απόφαση ένα πρωί με χιόνια
και δώρα έκαναν πολλά στον πολυδιαβασμένο.
Η ύπαρξη, δικαίωμα να ζει μες στους αιώνες
η υπόσταση του χάρισε τον γαλανό πλανήτη
το είναι τον μαθήτευσε να παίζει με τον χρόνο
η έλλειψη συναίσθημα για όσα έχει χάσει
το χάος του εφίλησε με πάθος την καρδιά του
το χάσμα επροφήτευσε τις λύπες, τις χαρές του
και τέλος η οντότητα του έδειξε το όλον.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 5
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
