| |
Κοίτα,
την ματιά του ποιητή να αντέξεις,
μα μη ρωτάς γιατί
ήσουν μαζί, εκεί,
ο ήχος, πίσω από τις λέξεις.
Ακου,
τον ήχο σου, σε δυο στίχους να γελά, να κλαίει
μα μην ξεχνάς εσύ,
είτε στεγνή, είτε χρυσή,
είναι δική σου η φωνή, που ξένους στίχους λέει.
Ζήσε,
νιώσε, τον έρωτα μες στην στιγμή
λέξη προς λέξη την γραφή
νιώσε, το κύμα που θα'ρθεί
δώσε, ότι το είναι σου δονεί.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
