| |
1991 προπαραμονές Χριστουγέννων και είχαμε τρείς μέρες απαγορευτικό ,που δεν επέτρεπε την προσέγγιση πλοίου με αποτέλεσμα το νησί να ξεμείνει απο χρήματα.Σημειωτέον ότι είχανε δέσει στο μόλο μας και δύο πλοία γεμάτα κόσμο που ελλείψει ρευστού των Τραπεζών ,οι επιβάτες τους ,δεν είχανε την δυνατότητα να αγοράσουν τα απαραίτητα για τη διατροφή τους.Τρείς μέρες δεμένοι στο μόλο ενός ακριτικού νησιού στα σύνορα,δεν είναι και λίγο.Κάποια στιγμή λοιπόν βλέποντας όλο αυτό τον κόσμο αλλά και τους νησιώτες σε μια κατάσταση άνευ προηγουμένου, με έπιασε το παλαβό μου και σφού ζήτησα απο ένα υπάλληλο που δεν είχε τότε παιδιά να με ακολουθήσει εθελοντικά,σπεύσαμε να βρούμε πλωτό μέσο για ..Ρόδο.Τελικά βρήκαμε ένα φουσκωτό με καπετάνιο ένα ψυχωμένο των Ο.Ι.Κ τον Μιχάλη και τον γαμπρό του τον Μάνο και με καιρό ακόμα και λίγο έξω απ το λιμάνι και ενώ άρχισε να νυχτώνει , ξεκινήσαμε καταχείμωνο για Ροδο, αφού είχα πριν συνεννοηθεί με τον Δ/ντη του εκεί κεντρικού να μας περιμένει με 20 εκατομμύρια σε «τούβλα».(τότε είχαμε την δραχμή).
Περάσαμε μέσα απο τα τουρκικά χωρικά ύδατα για να μην μας βρίσκει ο καιρός ,αποφεύγοντας με ελιγμούς πίσω απο μικρές βραχονησίδες την τουρκική ακταιωρό που σάρωνε τα πάντα.Αφου υπερπηδήσαμε ένα κοπάδι δελφίνια που κόντεψε να μας ανατρέψει και "πετώντας" στην κυριολεξία απο κύμα σε κύμα..φτάσαμε καταμουσκεμένοι στη Ρόδο,δηλαδή 27 Ναυτικά μίλια απο Σύμη.Είχε πια νυχτώσει για τα καλά.Αφού παραλάβαμε τα χρήματα απο το εκεί κεντρικό αλλά και τα δώρα που έδινε η τράπεζα στα ανήλικα παιδιά των υπαλλήλων του καταστήματος,σπεύσαμε για την επιστροφή στο νησάκι μας.Στην επιστροφή όμως η ακταιωρός μας είχε κλείσει το δρόμο.Όμως για καλή μας τύχη εκεί κοντά έπλεε ένα εμπορικό πλοίο,με κατευθυνση προς τις Τουρκικές ακτές.Το ακολουθήσαμε και όταν έπεσαν οι προβολείς των τούρκων επάνω μας, κρυφτήκαμε στην αντίθετη απο αυτούς πλευρά του ,ενώ απο την άλλη η ακταιωρός μας αναζητούσε.
Και τότε..έσβησε η μιά μηχανή..και ο καιρός άρχισε να μας παρασύρει προς τον τουρκικό φάρο.(όσοι έχουνε πάει στη Σύμη τον βλέπουνε στα δεξιά τους απο Ρόδο προς Σύμη). Όμως η άλλη μηχανή μας επέτρεπε ακόμα να είμαστε υπο την "σκιά"του εμπορικού πλοίου.Έτσι φουλάραμε όταν είδαμε τη σκιά του νησιού να ξεπροβάλει στο βαθος αριστερά μας και προσπερνώντας το πλοίο που μας κάλυπτε, φτάσαμε δίπλα στο Ελληνικό ναρκαλιευτικό που για καλή μας τύχη εκείνες τις ώρες περιπολούσε ανάμεσα σε Σύμη και Τουρκία, προσφέροντας μας κάλυψη.Απο εκεί και πέρα απέμεναν ελάχιστα μίλια μέχρι την είσοδο στο λιμάνι.
Εκείνη με περίμενε ανήσυχη στο μόλο, καθώς δεν της είχα πει κουβέντα για την αποστολή, παρα ότι θ αργούσα γιατί “με είχε καλέσει ένας πελάτης “,αλλά το έμαθε απο τους άλλους υπάλληλους που παρέμειναν στο κατάστημα την άφιξη των χρημάτων..Περπατήσαμε αμίλητοι ο ένας δίπλα στον άλλο.Τα μάτια της ήτανε δακρυσμένα. Ομως όταν διαβήκαμε το κατώφλι του σπιτιού μας, με άρπαξε απ το πέτο."Δέν σε θέλω πεθαμένο,το καταλαβαίνεις λωλέ;
Καλά εμένα,αλλά τα παιδιά μας δεν τα σκέφτηκες?"
Μαράκος
ο λωλός
ΥΓ/η τράπεζα μου είχε απαγορέψει ρητά την δια του φουσκωτού μεταφορά των χρημάτων, γιατί δεν θα ήταν "ασφαλισμένα" τα λεφτά. Όμως αγνόησα την απαγόρευση της και έδρασα με δική μου ευθύνη και χωρίς να το γνωρίζει.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
