| |
Στίβω δυo ολόφρεσκες Καμήλες
πλούσιες σε νικοτίνη-C,
πολιορκώ τα τείχη του WC,
χτυπώ τις επτασφράγιστες τις πύλες.
Ο μέσα,απροσκύνητος,κραυγάζει:
-μολών αν θέλεις έλα και λαβέ...
Παίρνω μία κάμψη για σω-βέ,
φεύγω, το καθήκον με προστάζει.
Πηγμένος πάλι σέρνεται ο Γάγγης,
κορνάρουν στον Ευφράτη τα ταξιά,
αχρείαστες για μία ώρα ανάγκης,
γαλέτες, παγουρίνο κι αλλαξιά.
Η άσφαλτος τυρόπιτα μυρίζει,
εσπρέσο ψιχαλίζει αχνιστός,
γλυκά και τρυφερά μ’ αποκοιμίζει
το όνειρο πως ήμουνα σκαστός.
Αρχάγγελοι κρατάνε το τιμόνι,
το φρένο μου πατάν τα Χερουβίμ,
με ξύπνησαν η Vodafone κι η TIM,
σου λείπω, μ'αγαπάς και νιώθεις μόνη.
Σ'ακούω, είμ’ ευαίσθητος και κλαίω.
Και μένα, λέω, μου’ λειψες μωρή...
..τα δυό μας ακυβέρνητο σκαρί..
(στο stixoi όσα διάβασα της λέω)
Με γόνδολες γεμάτη η λεωφόρος,
χιλιάδες sms και mms,
με άπειρες αιτίες κι αφορμές
αλλάζει πολικότητα ο χώρος.
Στα λόγια μου μη δίνεις σημασία,
μηνύματα μην ψάχνεις στη σιωπή,
η ώρα όταν έρθει, Ασπασία,
τα ίδια κάποιος άλλος θα σου πει.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 0
Στα αγαπημένα: 1
| | | | | | | |
|
