|
aridaios 13-02-2012 @ 14:52 | Σε ξένους τόπους με οδηγείς,
στην κρύα αγκαλιά της κατάθλιψης.
Χρόνια υποχώρησης και υπομονής,
μα επιμένω, να προσμένω
τους σπόρους της ελπίδας να καρπίσουν. ::up.:: ::yes.:: ::yes.:: | | monajia 13-02-2012 @ 15:47 | Βαπτισμένη επίγνωση γίνεσαι.
Ρυάκι που δροσίζει
το πρόσωπο της εγκαρτέρησης,
καθώς αναβλύζουν νέες ιδέες
υποσχόμενες και πάλι
μιαν Ανάσταση.
::yes.:: ::yes.:: ::yes.:: | | |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|