| |
Έρωτας.
Ποιος διαφεντεύει της ζωής σου το ποιόν
που τόσο ξέμακρο, μα τόσο μέσα στέκει ;
που είναι άϋλο, της σκέψης προϊόν
κι όμως σε καίει σαν ανεξέλεγκτο φυσέκι ;
Δεν σου προσφέρει σιγουριά ούτ’ η στιγμή…
κι όταν θα ‘ρθεί, ποτές σου δεν θα σε ρωτήσει,
θα καταλύσει της ψυχής σου την πυγμή,
και σε χορό σ’ ένα ταψί θα σε γυρίσει...
Θα μπει σαν πέπλο σου μπροστά σου κυνικά
-- “[I]Με λένε Έρωτα[/I]”, θα πει, “[I]και ανιχνεύω
χαμένους πόθους σου, που ζεις πλατωνικά
και στην καρδιά σου ανεξίτηλα σμιλεύω[/I].”
Έτσι θα μπει μέσα στο βιός σου θαρρετός
σαν απροσδόκητος και ξένος επισκέπτης
και θα γνωρίσεις πως ο άγνωστος αυτός
είν’ ο επιλήσμονας των πόθων σου καθρέφτης !
......
Μα τ’ είναι ο Έρωτας ο μέγας (π)οδηγός ,
που στα ποιήματα τους στίχους κατακλέβει ;
Να ! μια ανάσα, μία σκέψη κι ένα φως
που τα αισθήματα αιώνια θα παιδεύει..
-.-
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
