| |
[align=center]Κρατώ στα κρύα χέρια μου, μια ψυχή..
Μια ζωή, που μόλις παραδόθηκε στα αστέρια...
Είναι δική μου, μου είπανε..
Πως μπορώ να μην την κρατώ...
Φοβάμαι να την αφήσω..
Ακόμα και άδεια ξέρω πως θα σπάσει..
Ήταν λένε, τόσο αληθινή..
προσπαθούσε πάντα για το καλό...
Είχε συναισθήματα.. πονούσε, έκλαιγε...
Ποιός θα μπορούσε να της αφαιρέσει την ζωή?
Σκέφτομαι.. και τα χέρια τρέμουν...
Μα πως μπόρεσαν..?
Δάκρυα πάνω της στάζουν...
Καυτά δάκρυα, πάνω στην παγωμένη μου ψυχή..
Ποιός άλλος θα μπορούσε να κλάψει...
Οι άνθρωποι έχουν γίνει τόσο σκληροί..
Δεν ψάχνω το γιατί..
Κουράστηκα να ψάχνω γιατί οι άλλοι..
Τώρα ψάχνω το γιατί εγώ..
Έστρεψα το βλέμμα ψηλά στον ουρανό..
Εκει θέλω να πάω, είπα...
Το βλέμμα έσβησε...
Χιλιάδες σκοτεινά σύννεφα κάλυψαν το νεκρό κορμί μου..
Ήρθε η ώρα που η ζωή στα μαύρα ντύνεται..
Και η φύση εκδίκηση ζητά...
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
