| |
Σε ένα κόσμο που μιλάει την ίδια γλώσσα, που μοιράζεται την ίδια στέγη, που τον ταλανίζουν τα ίδια ερωτήματα, και καταλήγει στον ίδιο λάκκο, η επικοινωνία μέσα από τόσα κοινά χαρακτηριστικά μοιάζει αδύνατη. Εκπέμπουν οι πομποί σε διαφορετικές ιδιοσυχνότητες και οι δέκτες αδυνατούν να συντονιστούν. Δεν καταλαβαινόμαστε γενικώς και αορίστως.
Η πολυγλωσική Βαβέλ ορθώνει τη κατάρρευσή της μεθοδικά και ανενδοίαστα. Χτίζουμε τους τοίχους που μας κλείνουν μέσα τους έως την αποκαθήλωση μας. Μέχρι να μην μείνει κανείς δίπλα μας. Μία απέραντη μοναξιά πλαισιωμένη την πολυπληθυσμικότητα μας. Αυτό έσωσε να είναι το απαύγασμα του φιλοσοφικού μας στοχασμού. Η αποξένωση.
Σαν λαοί χρειαζόμαστε,σαν άνθρωποι χρειαζόμαστε,σαν άτομα χρειαζόμαστε,όχι ελπίδες πλέον,αλλά ο ένας τον άλλο.Δεν χρειαζόμαστε οράματα αλλά παραδοχές. Δεν χρειαζόμαστε ρίζες αλλά να ξεριζώσουμε. Οχι για να φυτέψουμε ελπίδες αλλά για να κάνουμε χώρο...για να χωρέσουμε.Τι να την κάνεις την γνώση αν δεν γίνεται επίγνωση , τι να την κάνεις τη λογική αν δεν γίνεται επίλογος , τι να το κάνεις το συναίσθημα αν δεν γίνεται ενσυναίσθηση , τι να την κάνεις τη διανοητική ωρίμανση αν δεν συμπορεύεται με την συναισθηματική ωρίμανση , τι να την κάνεις τη θεωρία αν δεν μπορείς να την κάνεις πράξη ;
Θα παραμένεις ένα όμορφο όνειρο που ποτε δεν θα δει το φως της πραγματικότητας...
..όπως ο άνθρωπος, ένα όμορφο όνειρο που παραμένει η σκιά του.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 5
Στα αγαπημένα: 1
| | | | | | | |
|
