| |
| | Τ' όμικρον των νεκρών |  | | | Ποίημα που περιμένει τον τραγουδοποιό του | | |
Μέσα στον κόσμο των νεκρών,
υπάρχει πάντα τ’ όμικρον.
Ευρύ, σαν στόχος ικανός
για τη φαρέτρα καθενός.
Αρχάγγελοι αγωνίζονται
και σιδεριές στηρίζονται.
Τα Χερουβείμ βαρούν δεξιά,
τα Σεραφείμ αριστερά.
Ρίχνουν απέ κι οι ζωντανοί,
σκάβουνε γούβα σαν χωνί.
Στενεύει ο κύκλος των νεκρών,
γίνεται τ’ όμικρον μικρόν.
Κι ακούς με βόγγους και κραυγές
τις προσευχές τους τις αυγές.
Παίρνεις τα βέλη σου κι εσύ,
χτυπάς την άκρη τη μισή.
Χτυπάς το κέντρο ολάκερο
κι αλλάζει θέση και πλευρό.
Λένε πως είναι το μηδέν,
μ’ άλλοι, δεν είναι λένε, δεν.
Τα λόγια της παρηγοριάς,
τα παίρνει αγέρας και βοριάς.
Π.Θ.Τουμάσης
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 1
| | | | | | | |
| | Κάθε βράδυ σ' ονειρεύομαι, μέσα στο σκοτάδι σε παντρεύομαι. | | | |
|
Antony-P
20-02-2012 @ 08:38 | Ωραίο ::up.:: | | στίχος
20-02-2012 @ 08:45 |
..πολύ διαφορετικό και πολύ εμπνευσμένο !!!!! | | monajia
20-02-2012 @ 09:07 | ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΟ.....................
::theos.:: ::theos.:: ::theos.:: | | φλοισβος
20-02-2012 @ 14:56 | Η απόλυτη έμπνευση, αποτυπωμένη υπέροχα!!!
::theos.:: ::theos.:: ::theos.:: | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
