Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
132760 Τραγούδια, 271256 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 Εφήμερο
 
Οι αλυσίδες μου ποτέ δε σπάνε
Η χαρά μου έχει φύγει εδώ και καιρό
Όταν ξυπνάω πονάω και φοβάμαι
Και την γαλήνη – το ξέρω – πως ποτέ δε θα τη βρω

Αλίμονο
Τα χρόνια περνάνε άδεια
Οι αλυσίδες μου… Οι αλυσίδες μου…
Παραμύθι επαναλαμβανόμενο

Ευτυχώς η αθλιότητα είναι μια επιλογή συλλογική
Μα ακόμα δεν ξέρω που να ψάξω για τη ζωή που
Μοιάζει με όσα ονειρεύομαι ΕΓΩ

Μπορεί να μην αντέχω αυτό που ζω
Μα δε το σκέφτομαι και συνεχίζω

Μπορεί να μην ανέχομαι τον κόσμο ως έχει
Μα έχω κουραστεί να προσπαθώ
Και
Πιστεύοντας πως το παιχνίδι από χέρι
Είναι χαμένο
Ονομάζω αυτό το βούρκο εφήμερο
Ώστε από τώρα και για πάντα να μπορώ
Ήσυχα το βράδυ να κοιμηθώ…



 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 6
      Στα αγαπημένα: 0
 
   

 Ταξινόμηση 
       Κατηγορίες
      Κοινωνικά & Πολιτικά
      Ομάδα
      Αταξινόμητα
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

I have absolutely no pleasure in the stimulants in which I sometimes so madly indulge.
 
eythis
26-02-2012 @ 15:57
Παρά πολύ ωραίο ...........!!!!!!!!!!!!!!!

Καλή Σαρακοστή
monajia
26-02-2012 @ 16:29
ΕΞΟΧΟ..........................

::theos.:: ::theos.:: ::theos.::
ΕΛΠΗΝΟΡΑΣ
26-02-2012 @ 19:48
Δώσα με εμείς την άδεια,
και περνάν' τα χρόνια άδεια.
Αν γεμίσουν με ελπίδες,
θραύονται οι αλυσίδες.
::hug.::
Vincent
26-02-2012 @ 19:50
Ευχαριστώ παιδιά, ελπήνορα αγόρι μου δικό σου αυτό; Καλό γενικώς και καλό και ώς απάντηση! ::up.::
kasabet
26-02-2012 @ 20:08
Παρα πολύ καλό ::up.::
Antony-P
26-02-2012 @ 21:34
Πολύ καλό ::up.::

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο