monajia
27-02-2012 @ 18:59 | ::theos.:: ::theos.:: ::theos.:: | |
μπρουχίτα
27-02-2012 @ 19:46 | περιμένουμε τις θλίψεις για ν' ακούσουμε
τα αγαπημένα μας τραγούδια..
πόσο δίκιο έχεις..
σηκώνει πολλή συζήτηση αυτό που έγραψες..
αλλά θα είναι μία συζήτηση που θα φέρει περισσότερη θλίψη,
οπότε λέω να την αποφύγω, προς το παρόν..
θα ήθελα όμως, να παραφράσω δυο λόγια
κάποιου ποιητή που ξέρω ότι σού (μού) αρέσει πολύ:
δεν διέκρινα ούτε μία γκρίζα τρίχα στην ψυχή αυτού που έγραψες, ασυμβίβαστε.. | |
Vincent
27-02-2012 @ 19:54 | Εγώ λοιπόν δεν έχω ούτε μιαν άσπρη τρίχα στην ψυχή μου; Ούτε σταγόνα γεροντίστικης ευγένιας; Είμαι βέβαια 27 ο Β.Μ. όταν το έγραψε αυτό ήταν 22!
Με διαφορά το μεγαλύτερο κομπλιμέντο που έχω ακούσει εδώ και πολύ καιρό! Μπρουχίτα, έκανες έναν άνθρωπο ευτυχισμένο! Ειλικρινά! | |
Αμάλθεια
27-02-2012 @ 20:37 | Ο τίτλος κατά την ταπεινή μου άποψη δε θα μπορούσε ναναι πιο εύστοχος,δυστυχώς..
Τα λόγια αυτά έχω την αίσθηση πως εκφράζουν πολύ κόσμο εκεί έξω και ιδιαίτερα άτομα της γενιάς σου....
"Περιμένουμε σε μία βαρετή άβολη γωνία τα χαστούκια της μοίρας"
απλά(;) περιμένουμε τίποτα άλλο....
"Γιατί σε κανέναν δεν επιτρέπω να μου κλέψει την θλίψη που με προστατεύει"
Πώς φτάσαμε και όντως το πιστεύουμε αυτό....έχει γίνει σε κάποιους δεύτερη φύση..
Πως στο διάολο να αγαπήσω όπως πρέπει; | |
Vicky mouse
27-02-2012 @ 22:18 | ::cry.:: ::cry.:: ::cry.::
πολύ μαύρο αυτό που έγραψες Κωσταντίνε.......
ωραίο αλλά μαύρο...
κι έγω πιστεύω πως όπου κι αν βρισκόμαστε πάντα υπάρχει μια τρύπα
απ'όπου μπορούμε να το σκάσουμε...
μια έξοδος μυστική... αρκεί να ψάξουμε λίγο.. | |
Vincent
27-02-2012 @ 22:28 | Αμάλθεια, σε ευχαριστώ για τα σχόλια, αυτή η μαυρίλα συχνά μας πείθει να μην ελπίζουμε σε τίποτα καλό γιατί δεν αντέχουμε την απογοήτευση μετά.
Βίκυ εδώ μπροστά σου, λίγο πιο πάνω δηλαδή είναι η έξοδος, και δεν εννοω τα χάπια αλλά τα γραπτά! Η απόδειξη της μαυρίλας είναι ότι το ένιωσα, η απόδειξη της απόδρασης είναι ότι το έγραψα και το συζητάμε! Έχει και λίγη ειρωνεία για το σήμερα έτσι και αλλιώς:
¨Και την χαρά την ζούμε για λίγο, σαν γλυκό που παχαίνει
Σαν χλιδή που δεν πρέπει να συνηθηστεί γιατί κοστίζει¨ | |
Αγνή
27-02-2012 @ 22:50 | δεν είναι βαρετή αυτή η γωνία, άβολη ίσως.
αυτοί που βαριούνται είναι αμαρτωλοί.
όμως κάποτε έρχεται η στιγμή που βλέπεις
πως όλα δεν είναι παρά ..λογοτεχνία στο μυαλό μας.
και πως όλα έχουν τη θλίψη βαθειά τους....
ο πόνος, η δίψα, ο έρωτας, ο θάνατος είναι
απόλυτες σταθερές...
και η Ποίηση
στην αστάθειά της.... | |
Vicky mouse
28-02-2012 @ 00:01 | Όλα είναι συναισθήματα που ψάχνουν να βρουν κατάλληλες λέξεις να
εκφραστούν αν τα καταφέρουν….
Και ειδικότερα όταν δεν βρίσκουν αποδέκτη γίνονται κείμενα…
ποίηση… μουσική…. χρώματα… πανιά… δημιουργίες….
καταθέσεις ψυχών…
εύστοχο το σχόλιο Κωνσταντίνε… συμφωνώ…. | |
Ναταλία...
28-02-2012 @ 10:40 | πάρα πολύ καλό ::yes.:: ::theos.:: ::theos.:: | |
Vincent
28-02-2012 @ 16:12 | Αγνή, Βίκυ και Ναταλία, σας ευχαριστώ πάρα πολύ! | |
athos.ioannou@gmail.com
24-08-2013 @ 05:40 | ::up.:: ::up.:: ::up.:: | |
rania.foka@yahoo.co.uk
24-08-2013 @ 06:30 | Περιμένουμε σε μία βαρετή άβολη γωνία τα χαστούκια της μοίρας
Τα περιμένουμε για να τα ξεπεράσουμε γιατί μας μάθαν πως αυτή είναι η ζωη
Περιμένουμε τις θλίψεις για να ακούσουμε τα αγαπημένα μας τραγούδια,
Και την χαρά την ζούμε για λίγο, σαν γλυκό που παχαίνει
Σαν χλιδή που δεν πρέπει να συνηθηστεί γιατί κοστίζει
!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!TI ΣΧΟΛΙΟ ΝΑ ΚΑΝΩ;;;;;;;;;;;;;;; ::theos.:: ::theos.:: ::theos.:: ΚΑΛΗΜΕΡΑ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! | |
Νικηφόρος Ουρανός 38
24-08-2013 @ 15:50 | Άκρως φιλοσοφικό,ίσως και λίγο δυσνόητο.
Δεν μπορώ να το σχολιάσω. | |
athos.ioannou@gmail.com
24-08-2013 @ 16:11 | ::up.:: ::up.:: ::up.:: | |
 |
