| |
| | Οι πιθανότητες |  | | |
Σηκώθηκα να βάλω δυο μπουκιές φαί. Αμέσως σε θυμήθηκα.
Πόσο λυπάμαι.
Δε μπορώ να δεχτώ πως ποτέ δεν ήρθαν σε επαφή τα σώματα μας, πως ποτέ δε μιλήσανε τα χέρια μας-έστω τυχαία.
Δε μ’ αρέσει να παραπονιέμαι, παρόλο που τα μάτια μου έχουν άλλη γνώμη.
Γιατί σε μας δε λειτούργησαν οι πιθανότητες; Πως άντεξες σ’ αυτή τη συνομωσία;
Μέσα μου γεννήθηκαν συναισθήματα. Λες κι ο δρόμος που μας χώριζε ήταν απλώς ένα σημείο.
Πως ο έρωτας μπορεί να μαγνητίσει το χρόνο και το χώρο ακόμα δεν κατάλαβα.
Κι αν μ’ άφηνα λίγο παραπάνω και δε με κατσάδιαζα χυδαία, θα ένιωθα ήδη την παρηγοριά από το φιλί σου στο στήθος μου.
Κι αυτά σου τα μάτια! Πυρακτωμένα κάρβουνα, φωτίζουν τη νύχτα και με ζεσταίνουν. Δες πόσο φυσικά ξεγυμνώθηκα μπροστά σου!
Τα φίδια πρόθυμα ξετυλίγονται από το κορμί μου και δεν είμαι πια ένα σύμπλεγμα!
Αυτά τα φίδια τα θεόσταλτα, χρόνια προσπαθούν να με πνίξουν, για να μην είμαι τίποτα, παρά ένα σύμπλεγμα!
Νιώθω τόσο ελεύθερος. Σε ευχαριστώ.
Τώρα μπορώ στη σοφία μου να στηρίζομαι. Τώρα δε θα πει κανείς πως υπήρξα υβριστής στους Θεούς!
Ποτέ δεν υπήρξε ύβρις, ούτε άτη, ούτε νέμεσις, ούτε τίσιν.
Ή να στο πω πιο απλά εγώ ήμουν η ύβρις, εγώ κι η άτη. Εγώ η νέμεσις και εγώ η τίσιν! Όλα όψεις του ίδιου εγώ…
Συνέχισες να με κοιτάς, να με ζεσταίνεις, να με ποθείς, να με θαυμάζεις, να με παρηγορείς με τα πεφταστέρια των χαδιών σου.
Ήξερες το αδύνατο σημείο μου: ήξερες πως η μελαγχολία μεταμορφώνει όπως το κουκούλι την κάμπια. Γι’ αυτό αφέθηκα, όχι μόνο επειδή ήμουν μονάχος.
Κόπηκα! Το αίμα έτρεξε κόκκινο. Ξαφνικά ο χρόνος και ο χώρος απομαγνητίστηκαν!
Τα ρούχα μου στη θέση τους. Τα φίδια πάλευαν ακόμα ακούραστα, στο σώμα τυλιγμένα.
Ο ανόητος γελάστηκα!
Τόλμησα να πιστέψω πως υπάρχει ανάμεσα σε μια θάλασσα και ένα αστέρι αγκαλιά!
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 6
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
| | «Αυτό που κάνουμε δεν το καταλαβαίνουν ποτέ, μα μονάχα το επαινούν ή το κατηγορούν» | | | |
|
monajia
29-02-2012 @ 08:59 | ΠΟΛΥ ΚΑΛΟ.......................
::yes.:: ::yes.:: ::yes.:: | | Άγγελος Αραβαντινός
29-02-2012 @ 09:25 | Όμορφο! | | kapnosa-v-ainigma
29-02-2012 @ 10:53 | τα πεφταστέρια των χαδιών σου....
::love.:: | | Ναταλία...
29-02-2012 @ 10:53 | Πολύ ωραίο ::yes.:: ::theos.:: ::theos.:: | | gk_giotaki
29-02-2012 @ 13:01 | Τώρα μπορώ στη σοφία μου να στηρίζομαι. Τώρα δε θα πει κανείς πως υπήρξα υβριστής στους Θεούς!
Ποτέ δεν υπήρξε ύβρις, ούτε άτη, ούτε νέμεσις, ούτε τίσιν.
Ή να στο πω πιο απλά εγώ ήμουν η ύβρις, εγώ κι η άτη. Εγώ η νέμεσις και εγώ η τίσιν! Όλα όψεις του ίδιου εγώ…
::theos.:: ::theos.:: ::theos.:: | | φλοισβος
29-02-2012 @ 15:12 | Πανέμορφο!!!!
::theos.:: ::theos.:: ::theos.:: | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
