| |
τό δρόμο πῆρες ἴσια ψηλά
- ἐσύ -
κι ἄφησες πίσω σου τά πέταλα ριγμένα
στό κόκκινο, τό πορφυρό χαλί·
τῆς ἀριστοκρατικῆς σου τῆς γενιᾶς
- ἐσύ -
δέν ἀποδείχτηκες προδότης
οὔτε χωρίς πνοή ἔμεινε ἡ ἀνάσα τῆς πορείας σου
οὔτε χωρίς τήν σπίθα ὁ σκοπός σου.
Μία σκιά ὅμως
- ἐσύ -
μήν τήν ἀφήσεις μακριά σου·
εἶναι μαζί σου κι ἄς σ' ἀρνήθηκε.
πάντα σέ κάθε βῆμα σου
ἡ ἔγνοια της
θά σέ ποτίζει λίγο λίγο·
γιατί γιά 'κείνη
τό πολύ εἶναι βαρύ
καί τό ψηλά φοβίζει.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
