| |
| | Η χειραφέτηση ενός μικρόκοσμου |  | | |
Θέλησα να σας μιλήσω,
μιαν αλήθεια να εξηγήσω,
μα είν’ μικρά τα βήματα μου,
και απέριττ’ η μιλιά μου.
Γύρω μου, πολλοί σπουδαίοι,
ήρωες, τρανοί, γενναίοι
κι εγώ μια σταλιά Κανένας:
Ο βαστάζος μίας πένας.
Σέρνω μόνος τη ζωή μου
και στενάζ’ η αναπνοή μου.
Ένας-δυό, που θα μ’ ακούσουν,
μ’ εξυπνάδες θα με λούσουν.
Να δουλέψω, να δουλέψω!
Αχ, πόσα κορμιά να θρέψω…
Μιαν ημέρα πριν πεθάνω,
ίσως λίγο ανασάνω.
Μέχρι τότε, σκύβ’ η πλάση.
Κι όσα μ’ έχουνε κολάσει,
στα κρυφά τα καμαρώνω,
και διπλά χρυσοπληρώνω.
Τι να πω και να φωνάξω,
τι απ’ το Τίποτα να φτιάξω.
Δείτε πως κυλά ο χρόνος…
Πως σ’ αφήνει να ‘σαι μόνος.
Δύο πόδια, δύο χέρια
και σαρανταδυό μαχαίρια,
που καρφώσαν τη ψυχή μου,
είναι όλη η ζωή μου.
Μια βραδιά, δίχως πυξίδα,
σ’ ενός λάθους καταιγίδα,
λέω «Έτσι, να μη ζήσεις,
οξυγόνο ν’ απαιτήσεις!»
Σαν απόφαση το πήρα,
άλλαξ’ η ζωή κι η μοίρα.
Και το λέω να μαθαίνουν,
όσοι ακόμη αργοπεθαίνουν.
Στη στιγμή και για καλό μου,
ξόρκισα το ριζικό μου.
Πόσο μοιάζει αστεία τώρα,
η παλιά μου κατηφόρα.
Αν εσύ λες, δεν με ξέρεις,
και πως δεν με υποφέρεις,
κοίτα τον μικρόκοσμο μου:
Ξεσηκώθηκε, μωρό μου!
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 10
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
| | διαλέξαμε τα όμορφα βάσανα | | | |
|
zpeponi
05-03-2012 @ 12:56 | καλησπέρα σας ::cool.:: | | monajia
05-03-2012 @ 15:01 | ΠΟΛΥ ΠΟΛΥ ΩΡΑΙΟ................
::up.:: ::up.:: ::up.:: | | Αγνή
05-03-2012 @ 16:02 | «Τα 'δωσα όλα στον ήλιο. Όλα, εκτός από τη σκιά μου» Guillaume Apollinaire
θαυμάσιο!! | | ΑΝΑΜΠΕΛ
05-03-2012 @ 16:54 | Μια βραδιά, σαν και τις άλλες,
πύρινες με βρίσκουν, μπάλες:
Λέω «Την φυλακή θ’ ανοίξεις!»
Μέσα στο μυαλό εκρήξεις!
Μια στιγμή ν’ αποφασίσεις,
χίλια χρόνια θα νικήσεις.
Στάζει μέλι τούτ’ η ώρα
και μου λέει «Ξεκίνα τώρα!»
~~~~~~~~~~!!!!!!!!!!!!!!!!!
ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΑΝΤΙΔΡΑΣΟΥΜΕ !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
ΣΕ ΚΑΘΕ ΤΟΜΕΑ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΜΑΣ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
~~~~~~~~~ΝΑ ΜΗ ΦΟΒΟΜΑΣΤΕ ΤΑ ΞΕΚΙΝΗΜΑΤΑ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
ΞΕΚΙΝΑ ΤΩΡΑ ΛΟΙΠΟΝ~~~~~~~~~~~~~~~!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
::hug.:: ::up.:: ::up.:: | | kasabet
05-03-2012 @ 17:14 | Ομορφο ποιήμα
Από τα καλά που δαβάζουμεεδώ ::up.:: | | **Ηώς**
05-03-2012 @ 17:16 | κι εγώ μια σταλιά Κανένας:
Ο βαστάζος μίας πένας ::rock.:: ::hug.:: γεια σου Νίκο! | | μπρουχίτα
05-03-2012 @ 20:06 | ο Κανένας και από το Τίποτα.....
όλες οι μεγάλες δημιουργίες ξεκίνησαν
από μια απλή λέξη,
από ένα μικρό βήμα,
από το Τίποτα
και από Κανέναν.. | | daponte
05-03-2012 @ 20:09 | Μια βραδιά, σαν και τις άλλες,
πύρινες με βρίσκουν, μπάλες:
Λέω «Την φυλακή θ’ ανοίξεις!»
Μέσα στο μυαλό εκρήξεις!
Μια στιγμή ν’ αποφασίσεις,
χίλια χρόνια θα νικήσεις.
Στάζει μέλι τούτ’ η ώρα
και μου λέει «Ξεκίνα τώρα!»
Πολύ σωστός! | | ierapostolos
05-03-2012 @ 20:11 | .....Κι αν εσύ λες δεν με ξέρεις,
και πως δεν με υποφέρεις......
::theos.:: ::theos.:: ::theos.:: | | Μαυρομαντηλού
18-04-2013 @ 19:16 | Μια βραδιά, δίχως πυξίδα,
σ’ ενός λάθους καταιγίδα,
λέω «Έτσι, να μη ζήσεις,
οξυγόνο ν’ απαιτήσεις!»
Σαν απόφαση το πήρα,
άλλαξ’ η ζωή κι η μοίρα.
Και το λέω να μαθαίνουν,
όσοι ακόμη αργοπεθαίνουν.
Στη στιγμή και για καλό μου,
ξόρκισα το ριζικό μου.
Πόσο μοιάζει αστεία τώρα,
η παλιά μου κατηφόρα.
Αν εσύ λες, δεν με ξέρεις,
και πως δεν με υποφέρεις,
κοίτα τον μικρόκοσμο μου:
Ξεσηκώθηκε, μωρό μου!
«Έτσι, να μη ζήσεις,
οξυγόνο ν’ απαιτήσεις!»
«Έτσι, να μη ζήσεις,
οξυγόνο ν’ απαιτήσεις!»
«Έτσι, να μη ζήσεις,
οξυγόνο ν’ απαιτήσεις!»
Και το λέω να μαθαίνουν,
όσοι ακόμη αργοπεθαίνουν.
Και το λέω να μαθαίνουν,
όσοι ακόμη αργοπεθαίνουν.
Και το λέω να μαθαίνουν,
όσοι ακόμη αργοπεθαίνουν.
::theos.:: ::theos.::
ΜΑΖΙ ΣΟΥ ΦΙΛΕ ΜΟΥ | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
