| |
εχω ξεχασει πως ειναι η ζωη μου
κι ολο τρεχω τη δικη σου να βρω
εγινε ο κοσμος η πιο αγρια φυλακη μου
νιωθω τοση μοναξια δεν εισαι εδω
εισαι στον υπνο μου η πιο γλυκια ευχη μου
παντα σε χανω το πρωι οταν ξυπνω
δεν κατεβαινει των ονειρων μου ο πηχης
οτι δω απιαστο παω και τ'αγαπω
δεν ξερω τωρα πια αν ειναι θεμα τυχης
θα περιμενω μηπως κι ερθεις λιγο εδω
εχω ξεχασει πως ειναι η ζωη μου
μονο εσενα καθε μερα αναζητω
τα ματια σου σημαδια στο κορμι μου
και εχω αρχισει το ταξιδι να σε βρω
λαθρεπιβατης στα καραβια των ονειρων
και επιβατης στα καραβια των τρελων
δεν κατεβαινει των ονειρων μου ο πηχης
οτι δω απιαστο παω και τ'αγαπω
δεν ξερω τωρα πια αν ειναι θεμα τυχης
θα περιμενω μηπως κι ερθεις λιγο εδω
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 1
| | | | | | | |
|
