| |
Ακούω το κλάμα της θάλασσας και το δικό μου
Όταν ο ήλιος δύει και δεν είσαι εκεί
Πόνος και θλίψη μες την ψυχή μου
Γιατί απ' την αγαπημένη πόλη έχεις χαθεί
Τα δάκρυα μου γίνονται ένα με την θάλασσα
Καθώς η σκέψη μου στο παρελθόν πετάει
Θυμάμαι πως σ' αυτή την θάλασσα
Πρωτοένοιωσα την μορφή σου να με μεθάει
Νιώθω το σημάδι που έχεις αφήσει στον τόπο
Κάτι δυνατό ματώνει την καρδιά μου
Γεμίζοντας με νοσταλγία
Για τον καιρό που άνθιζαν τα όνειρα μου
Τώρα κοιτώντας τον ξεθωριασμένο ορίζοντα
Εκεί που ο ουρανός αγγίζει την θάλασσα
Με πνίγουν το παράπονο κι ενοχές
Για έναν έρωτα που χάλασα
Τα πάθη μας πλήγωσαν
αφήσαμε τις καρδιές μας να παλιώσουν
οι ψυχές μας κουτές , έδιωξαν
τον έρωτα που άξιζαν να νοιώσουν
Τώρα πια ο ήλιος έδυσε
Ο αέρας δυναμώνει και κρυώνει
Καθώς τα φώτα στολίζουν την μουντή πόλη
Και εγώ μόνος χωρίς αγάπη στην καρδιά μου
Νοιώθοντας πως η ψυχή μου πονάει
Τραβώ τον δρόμο μου και όπου αυτός με πάει
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
