| |
Χαιρε Φυση αλανθαστη
που και ο Ανθρωπος σε ζηλεψε
μέα στα ονειρατα του
το μονο που ζηταει ειναι το χαδι σου
και ομως μεγαλη θυγατερα της γης
του τα έδωσες ολα..
μα κανεις λαθη και 'συ
εγωκεντρικη η φυση σου
δεν εχεις χασει την φαντασια σου
δεν μαγειρευεις καθε μερα πατατες
μα ανθρωπους, ζωντανους
ο Κρονος εισαι, μας γεννας και μας τρως την ιδια στιγμη
Ενοια σου και βρηκαμε και ξεγριστρισαμε απο σε...
Σας παιδια ατακτα που ριχνουν το κουβα απο το πηγαδι
δικο σου εργο, το καναμε φτερα...
και το δωσαμε στην καρδια να ανοιξει
να στεριωσει η σκεψη..να μεστωσει
.....
Και ο Παραδεισος μοιαζει πια κοντινος τοπος
και τα ονειρατα φευγουν
δεν εχω αναγκη απο τιποτα ομως τα θελω ολα
δεν εχω τιποτα ομως εχω αναγκη απο τα παντα
παραμυθια και ιστοριες διαβασμενες ο ανθρωπος
ενας αγριος που ημερωνει σαν μιλαει με τους καμπους και τα βουνα
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
