| |
| | Παιδικο |  | | |
Θυμαμαι οπως διεσχιζα το ελος, με το χαμογελο στο στομα,
παιδι αμουστακο ακομα. Κι ο αγερας μοσχομυριζε της θαλασσας
την αλμη. Κι η πικρα του βατου,που ταξιδευε απ'ακρη σ'ακρη.
Πικριζε ο αγερας νοτισμενος,πικριζε το στομα - με καθε ανασα αναπνοης-
μα χωρις πικρα ζωης.
Μετραγα αστερια στον θόλο τ' ουρανου ακροβολισμενα,σε μαυρο Αυγουστιατικο
- διαμαντια διασπαρτα- σε μαυρο βελουδενιο στρωμα. Κι η λασπη νοτισμενη
με αλμυρα, γιομιζε το αιμα,αφθονο και δυνατο ερεε τοτε ακομα.
Σε καθε αναπνοη - θαρρεις- αναδευοταν η ψυχη, σαν να 'θελε να φτασει, ψηλοτε-
ρα απ' τον ουρανο, εξω απ' το σωμα. Κι ο ανεμος τραγουδι αναμιχτο με κυμα, το
ελος ευωδιες - πικριζε ο αγερας-, πικριζε το στομα με καθε ανασα αναπνοης,
μα χωρις πικρα ζωης.
Εφεγγε χαρουμενη η ψυχη - κατω απο τα αστερια τα νωπα κι εγω αναπνοες
καρδιας. Η αυρα η θαλασσινη τις σιγοτραγουδουσε. Κι ημουν ελευθερο ακομη
αγγελουδι - απ' του κοσμου τα δεσμα- αμουστακο λουλουδι, στης νυχτιας του
βαλτου, τ' αλμυρο λιβαδι.
Το κυμα στην ακτη μοσχοβολουσε αναμιχτο με ρυκι κι ουρανο, του Αυγουστου
ευωδιαστο. Καθε αγγιγμα της νυχτας - χαδι - μιλια μακρια ξεμακραινε και με
παφλασμους επεστρεφε και αγγιζε.
Αιωνια, μικρη,αγάπημένη μου στιγμη σαν φυλαχτο σε κρατησα, σε σκοτεινο
ωκεανο, σαν δισκο φωτεινο Σεληνης, για να φωτιζεις, τα σκοταδια του μυαλου,
στο ελος της ζωης σε κρατησα αναμνηση στιγμης, σαν διασπαρτα διαμαντια σε
μαυρο βελουδενιο στρωμα. Στο μονο ελος που αγαπησα κι ενιωσα σπιτικο.
Σ'αυτην τη λασπη, αναμιχτη με του Αυγουστου αλμη, υπηρξα ασφαλης.Ακινδυνα
περπατησα, ποτε δεν βουλιαξα στο ελος μου το παιδικο. Στα πλασματα που
αντικρυσα αφεθηκα και ευχηθηκα παντα να ξαναγυρνω.
Για αναμνηση σε κρατησα, ακομη σε κρατω, σαν φυλαχτο αναμιχτο με αλμη,
απ' της νυχτιας του βαλτου, τ' αλμυρο λιβαδι, για να φωτιζεις τα σκοταδια
του μυαλου, στο τελμα της ζωης, σαν δισκος φωτεινος Σεληνης, με διασπαρτα
διαμαντια σ' εναστρο ουρανο, σε μαυρο βελουδενιο του Αυγουστου στρωμα,
ελος μου παιδικο.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 9
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
| | | |
|
curious
08-03-2012 @ 01:59 | ::rol.:: | | scarlet1977
08-03-2012 @ 02:02 | Για αναμνηση σε κρατησα, ακομη σε κρατω, σαν φυλαχτο αναμιχτο με αλμη,
απ' της νυχτιας του βαλτου, τ' αλμυρο λιβαδι, για να φωτιζεις τα σκοταδια
του μυαλου, στο τελμα της ζωης, σαν δισκος φωτεινος Σεληνης, με διασπαρτα
διαμαντια σ' εναστρο ουρανο, σε μαυρο βελουδενιο του Αυγουστου στρωμα,
ελος μου παιδικο.
πανέμορφο !!! ::love.:: | | Dimitri Favvas
08-03-2012 @ 06:16 | Της ψυχής ουτοπία
όπου κράτησε λίγο...
Καλημέρα από το Μόντρεαλ | | monajia
08-03-2012 @ 07:36 | ΥΠΕΡΟΧΟ.....................................
::love.:: ::love.:: ::love.:: | | ΑΠΡΙΛΗΣ
08-03-2012 @ 09:19 | Ενώ φαίνεται ότι είναι ποίημα σε πεζό, απεναντίας και την ομοιοκαταληξία δεν ξεχνά και κυρίως έχει ρυθμό, που πρέπει να έχει η Ποίηση.Γιατί μετα τον Σεφέρη, εγινε παρεξήγηση και νομίζουν πολλοί ποιητές ότι δεν χρειάζεται ρυθμός. | | ψιτ-ψιτ
08-03-2012 @ 11:36 | αρ γιου curious | | curious
08-03-2012 @ 12:44 | In which way,define your question,if you really want the answer, μουσιε. | | curious
08-03-2012 @ 13:02 |
Για τον Απριλη: ο καθενας γραφει οπως μπορει, για αυτο και συμ-
φωνω μαζι σου, δεν νομιζω ο,τι χανει η ποιηση με το ενα η το
αλλο υφος.Αν γραφαμε με τον ιδιο τροπο ολοι,τι νοημα θα ειχε.
| | elsa98
08-03-2012 @ 13:12 | Αιωνια, μικρη,αγάπημένη μου στιγμη σαν φυλαχτο σε κρατησα, σε σκοτεινο
ωκεανο, σαν δισκο φωτεινο Σεληνης, για να φωτιζεις, τα σκοταδια του μυαλου,
στο ελος της ζωης σε κρατησα αναμνηση στιγμης, σαν διασπαρτα διαμαντια σε
μαυρο βελουδενιο στρωμα. Στο μονο ελος που αγαπησα κι ενιωσα σπιτικο.
!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! Υπέροχο!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
