| |
| | ο γύπας κι η νυχτερίδα |  | | | το έχω πεί, οι ρίμες δε με θέλουν.. αλλά μιας και ξεκίνησε με κάποιο ρυθμό, είπα να τον κρατήσω (όσο μπορούσα).. αν δείτε κάποια ρίμα, είναι τυχαίο.. έτσι κι αλλιώς, είμαι τού άμετρου.. αφιερωμένο στους παράφορους, παράφωνους και ανεκπλήρωτους έρωτες.. | | |
ήταν που λέτε κάποτε ένας αλήτης γύπας
αλκοολικός κι ατίθασος, που λάτρευε τη βότκα.
μ' αυτό το πάθος του αυτό, δεν έψαχνε για λεία
γιατ' το πρωί που ξύπναγε, πάλι ξανακοιμόταν.
άνοιγε τις φτερούγες του μα ο έρμος ζαλιζόταν
ούτ' ένα πτώμα δεν μπορεί να δει κάτω στο χώμα.
μέχρι και το γυπάκι του τον είχε καταλάβει
και τού τσιμπούσε τα φτερά, μαζί του να γελάει.
και η γυπούλα του η καλή τον είχε κάνει πέρα,
γιατί κι αυτή βαρέθηκε τη βότκα να μυρίζει
και το μωράκι μόνο αυτή να τρέχει να ταΐζει
κι ο γύπας μας ο μέθυσος να μελετά τ’ αστέρια.
έτσι το πήρ' απόφαση πως έπρεπε ν' αλλάξει
και το ρημάδι το πιοτό για πάντα να πετάξει.
είπε στην οικογένεια πως πρέπει ν' ασκητέψει
την παλαιά του δύναμη να πάει να γυρέψει.
αδειάζει όλη την κάβα του -όλη σμιρνόφ γεμάτη-
και χύνει το καυτό νερό στον πέρα καταρράκτη.
πετάει τα μπουκάλια του στον κάδο απορριμμάτων
γιατ' ήταν και ευαίσθητος γι' αυτό το περιβάλλον.
οι σολομοί τρελάθηκαν κι αλλάξανε πορεία
κι αντί να πάν' αντίθετα, αφέθηκαν στο ρεύμα.
οι καημένοι μέθυσαν κι αυτοί κι οι αρκουδίτσες
και από τότε κάνουνε παρέα σα τις θείτσες.
και όλ' οι επιστήμονες τραβάγαν τα μαλλιά τους,
"μα πού ακούστηκε ποτέ οι σολομοί κι οι αρκούδες
φιλία ν' αναπτύσσουνε; μα είναι στα καλά τους;"
και κάψαν τα πτυχία τους σε αγνωσιάς φουφούδες.
.........
ας πάμε όμως στον γύπα μας, που πήγε μοναχός του
χωρίς ποτό, χωρίς φαΐ σε μια σπηλιά τού νότου.
τού άρεσε με μια ματιά, είχε και μία λίμνη,
του έμοιαζε σα μυστική, παραμυθένια κρύπτη.
η νύχτα κύλησ' ήσυχα, μα ξύπνησε πιασμένος
δεν είχε φτιάξει και φωλιά ν' αναπαυθεί ο έρμος.
έτσι σηκώθηκε μεμιάς να χτίσει τη φωλιά του
και να ξεχάσει τον νταλκά τής βότκας τής γλυκιάς του.
εκεί που δούλευε λοιπόν ακούει μια μελωδία,
γυρίζει το κεφάλι του, βλέπει μια νυχτερίδα.
κρεμιότανε ανάποδα από ένα σταλακτίτη
και τ' άγρια ματάκια της ήτανε σα μαγνήτης.
να της μιλήσει ήθελε μα πού να ξέρει ο γύπας
νυχτεριδένια διάλεκτο; ήταν κι αλαφιασμένος.
η νυχτερίδα πήδηξε στο ράμφος το μεγάλο
μα θύμωσε ο γύπας μας και την πετάει κάτω.
με την ατρόμητη ματιά που τού 'ριξ' η μαυρούλα,
γεννήθηκε ένας δυνατός και έρωτας μεγάλος.
με τα δοντάκια πού 'βγαλε ήταν σα μαγισσούλα
κι ο γύπας εμαγεύτηκε με τ' άγριό της κάλλος.
την αγκαλιά του πρόσφερε για να τη βοηθήσει
κι εκείνη σα να χάθηκε στα μάτια τα βαθιά του,
που μέσα τους καθρέφτιζαν ανατολή και δύση,
ενώ αυτός τη χάιδευε απαλά με τα φτερά του.
όλα καλά και άγια μα πώς να ζευγαρώσουν;
ολόκληρ' όρνιο με μικρή, μικρή νυχτεριδούλα;
αυτός εκλώσαγε αυγά, ήταν πτηνό μεγάλο
νυχτεριδάκια είχ' αυτή, ήταν θηλαστικούλα.
εκείνης το αίμα το ζεστό τής άρεσε να πίνει
και τούτος μόνο πτώματα και αίμα παγωμένο.
μεγάλα τα εμπόδια μα ο έρως πιο μεγάλος
και έτσι αποφασίσανε στον ύπνο ν' αγαπιούνται.
πάντ' αγκαλιά κοιμόντουσαν και αγκαλιά ξυπνούσαν.
ξεχείλιζε ο έρωτας, φουρτούνα τα όνειρά τους.
μαζί, ήταν αχώριστοι, στον ύπνο και στον ξύπνιο
και μόνοι ζούσανε εκεί στη μυστική σπηλιά τους.
μα κάποια μέρα ο γύπας μας της είπε πως θα φύγει.
να πάει στο γυπάκι του, πού τού 'χε λίγο λείψει.
φιλάει τη νυχτερίδα μας με δάκρυα στα μάτια
τής λέει πως την αγαπά και τώρα και για πάντα.
η νυχτερίδα έκλαιγε με μάτια πληγωμένα
θαρρείς τα δάκρυα τρέχανε σταγόνες από αίμα.
μα δεν τού είπε τίποτα μονάχα τον κοιτούσε
και ούτε και το βλέμμα του δεν την παρηγορούσε.
ανοίγει τις φτερούγες του, στον άνεμο βουτάει.
η νυχτερίδα δε βαστά, τον παίρνει στο κατόπι.
μα να τον φτάσει δεν μπορεί κι ο ήλιος χαρακώνει,
μετά από λίγο έπεσε στο χώμα εξαντλημένη.
του φώναξε τού γύπα μας.. φωνή ξεψυχισμένη..
όταν αυτός την άκουσε γυρίζει τρομαγμένος.
κοιτά στο χώμα -τι να δει- η αγάπη του πεσμένη.
και σπεύδει με ταχύτητα να πάει στο πλευρό της.
μα ήταν όμως πια αργά.. την είχε φάει ο ήλιος.
αργοπεθαίνει χάμω εκεί κι ο γύπας της σπαράζει.
την πιάνει με το ράμφος του, την πάει στη σπηλιά τους.
και όταν φτάνουνε εκεί, σφιχτά την αγκαλιάζει.
τη χάιδευε το ράμφος του κι η αγάπη τής καρδιάς του
και τις φτερούγες του έκανε ζεστό ζεστό κρεβάτι.
μα τότε η νυχτερίδα του είδε πως δε βαστάει,
φιλί τού δίνει πια στερνό στα μάτια τα θλιμμένα.
ο πόνος τον εκύκλωσε από παντού ως μέσα.
αυτό άλλο δεν τ' άντεχε, θα πήγαινε μαζί της.
μαχαίρι κάν' το ράμφος του και μέσα του το μπήγει.
σωριάστηκε κι οι ανάσες τους κοπάσανε παρέα.
και έτσι τους αγκάλιασε η δίνη τής αγάπης,
και παραδόθηκαν σ' αυτό που πάντα τους καλούσε,
στο όνειρο τού έρωτα που τους χαμογελούσε,
πάντα μαζί, πάντ' αγκαλιά, γύπας και νυχτερίδα.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 16
Στα αγαπημένα: 2
| | | | | | | |
| | ..η εμπιστοσύνη στον άλλον ξεκινά από το αν έχω, ή όχι, εμπιστοσύνη στον εαυτό μου.. | | | |
|
scarlet1977
08-03-2012 @ 02:22 | ::cry.:: ::cry.:: ::cry.:: τελειο !!! | | curious
08-03-2012 @ 02:44 | !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Τα ορφανα τι απεγιναν, ειχαν τουλαχιστον μεγαλο σόι,να αναλαβει ευθυνες; | | monajia
08-03-2012 @ 07:42 | ΚΑΤΑΠΛΗΚΤΙΚΟ..............................
::theos.:: ::theos.:: ::theos.:: | | psixopedi
08-03-2012 @ 08:23 | πάνω που είχε κόψει το αλκοόλ, κρίμα....
ωραίο, το διαβάζεις ευχάριστα | | Άγγελος Αραβαντινός
08-03-2012 @ 09:27 | Εκείνα πέθαναν στη δίνη της αγάπης τους... και μεις ζήσαμε ως το τέλος... για να γευτούμε τούτη την υπέροχη δημιουργία!! Μπρουχίτα είναι καταπληκτικό!! Θερμά συγχαρητήτια!! ::wink.:: | | Αστρογιογγι
08-03-2012 @ 09:50 | καλημερα Ομορφια!!! | | ψιτ-ψιτ
08-03-2012 @ 11:35 | μικρο ηταν...δεν εχει αλλο ?
| | kantadoros
08-03-2012 @ 13:07 | τα παραμύθια είναι κουρτίνες που τις ανοίγουν παιδιά...
15σύλλαβος ίαμβος ανομοιοκατάληκτος
εξαιρετική αφηγηματική φόρμα... και σε θέλει
μήπως εσύ δεν τις θέλεις τις ρίμες; που έτσι κι αλλιώς
κάπου σκάνε μύτη | | Βασίλης Μ.
08-03-2012 @ 14:30 | Χείμμαρος!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Καλησπέρα!!!! | | aridaios
08-03-2012 @ 15:37 | η Ακοίμητη Σκύλα τού νου
κυνηγάει την ουρά της. ::yes.::
Και τωρα
στο όνειρο τού έρωτα που τους χαμογελούσε,
πάντα μαζί, πάντ' αγκαλιά, γύπας και νυχτερίδα. ::rock.::
ΥΠΕΡΟΧΑ
ΕΤΣΙ ΝΑ ΣΥΝΕΧΙΣΕΙΣ...
Φιλακιααπο την Φλωρινα ::kiss.:: | | ΑΝΑΜΠΕΛ
08-03-2012 @ 17:05 | ΤΕΛΙΚΑ ΔΕΝ ΗΤΑΝ ΑΝΕΚΠΛΗΡΩΤΟ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
ΕΚΠΛΗΡΩΘΗΚΕ ΜΕ ΤΟ ΤΙΜΗΜΑ ΤΗΣ ΙΔΙΑΣ ΤΗΣ ΖΩΗΣ!!!!!!!!!!!!!!!!!!
ΑΙΩΝΙΟ ΣΜΙΞΙΜΟ ΘΑ ΤΟ ΑΠΟΚΑΛΕΣΩ ΕΓΩ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
ΣΥΓΧΑΡΗΤΗΡΙΑ ΜΕ ΣΥΓΚΙΝΗΣΕΣ ΜΕΧΡΙ ΔΑΚΡΥΩΝ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
::love.:: ::love.:: ::kiss.:: | | **Ηώς**
08-03-2012 @ 17:38 | καταρράχτης στίχου!!!!!!!συμπληρώνω το Βασίλη Μ... ::yes.:: | | kasabet
08-03-2012 @ 20:35 | Μπρουχίτα Την καλησπέρα μου
Τέλειο έιναι και ο ρυθμός και το στόρυ
διαβάζεται ευχάριστα και περνει και άριστα ::wink.::
Νασαι καλά ::love.:: | | esperia iris
08-03-2012 @ 21:39 | Μου άρεσε πολύ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! | | μπρουχίτα
09-03-2012 @ 12:10 | σας ευχαριστώ όλους όσοι μου χαρίσατε λίγο από το χρόνο σας,
για να διαβάσετε αυτό το (ας πούμε) παραμύθι μου..
απλώς ήθελα να κάνω μια διευκρίνιση..
στο σχόλιό μου έγραψα ότι το αφιερώνω
στους παράφορους, παράφωνους και ανεκπλήρωτους έρωτες..
δεν εννοώ μόνο τον έρωτα μεταξύ δύο πλασμάτων..
μπορεί να είναι και ο έρωτας με ένα όραμα, με μια αξία,
με ένα όμορφο παιδικό όνειρο..
οτιδήποτε τέλος πάντων..
και, τέλος, το ξέρω πως ίσως να ήταν πιο "ρομαντικό",
αν -αντί για τον γύπα- διάλεγα έναν αετό
και αν -αντί για τη νυχτερίδα- διάλεγα ένα χελιδόνι, για παράδειγμα..
προτίμησα δυο πιο "παρεξηγημένα" και πιο "αντιπαθητικά" πλάσματα επίτηδες..
γιατί το παρεξηγημένο, το αντιπαθητικό, το καλό ή το κακό,
πολύ συχνά τα "επιλέγουμε" αυθαίρετα από αυτά που έχουμε μάθει από άλλους,
με αποτέλεσμα να χανόμαστε στους χαρακτηρισμούς,
να απορρίπτουμε κάτι που δε το γνωρίζουμε
και να μη το μαθαίνουμε ποτέ, ακριβώς επειδή το απορρίπτουμε..
..σας ευχαριστώ και πάλι.. | | TheSmileyIcon
10-03-2012 @ 15:48 | Πολύ όμορφο με πολύ καλή ροή ::yes.::
ο ρυθμός ειδικά στις μέρες μας είναι κάτι που έχει να κάνει με το πως γίνεται η ανάγνωση/προφορά του ανθρώπου που το διαβάζει (το delivery τις ρίμας με λίγα λόγια) οπότε εγώ προσωπικά το βρήκα αρτιότατο :) και τέλος τα ζώα που διάλεξες, για εμένα ήτανε ότι καλύτερο. ούτε γλυκούλικα ούτε παντοδύναμα, ::up.:: | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
