| |
| | Δάφνες |  | | | "Πώς τα κανες έτσι τα μαύρα παιδιά σου, Ελλάδα, Ελλάδα" Ν. Γκάτσος | | |
"Ξυπνά κι ανασαίνει και μπρος της ο κόσμος λυγάει το γόνα,
βλογά τα παιδιά της, φορεί τα καλά της, της ρώμης εικόνα
κι ο Ήλιος ο πρώτος χαϊδεύει τις πόλεις, τα δάση, τους ώμους
ανθρώπων που φέρουν επάξια της δόξας τους δάφνινους κλώνους.
Του θάμπους λιμάνι, της νόησης λίκνο, της τέχνης κοιτίδα..."
ο δάσκαλος του 'μαθε - στα πρώτα του χρόνια - πως είσαι, πατρίδα.
....................................
Ξυπνά και στενάζει και μπρος της ο κόσμος τα μάτια ξεσέρνει
τρυγά τα παιδιά της, φορεί της δουλειάς της τα ρούχα και γέρνει
κι ο Ήλιος φωτίζει γροθιές ξεσφιγμένες και χέρια απλωμένα
διαβάτες - επαίτες με όνειρα ξέφτια και χείλη σκασμένα
Ποιά έδωσες, μάνα, ευχή στο παιδί σου να έχει γι' ασπίδα;
Τα όπλα του όλα θα στρέψει, απ' το φόβο, σε σένα, πατρίδα.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 9
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
| | "Πώς να σωπάσω μέσα μου την ομορφιά του κόσμου... ο ουρανός δικός μου, η θάλασσα στα μέτρα μου..." | | | |
|
curious
09-03-2012 @ 23:42 | !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! ::smile.:: | | CHЯISTOS P
10-03-2012 @ 02:12 | Ξυπνά μέσα_μου η τόλμη / και μπρος μου αστράφτει / το άδικο κρίμα
σφαλώ τα παιδιά μου / φορώντας της νίκης / το τρόπαιο σήμα
κι ο Ήλιος προστάτης / σκορπώντας ακτίνες / στο φως του με κρίνει
την δάφνη να έχω / στη διάβα της σκέψης / και όχι την δύνη
Πατρίδα σε χάνω / σαν μού ‘δωσες πίκρες / και μ’ έχεις να τρέχω
μα δεν σ’ απαρνιέμαι / σαν μπλέκεις με λύκους… / Πατρίδα μου σ’ έχω !..
Αγαπητή μου Yol, είναι αξιέπαινο αυτό που έγραψες, όχι τόσο γιατί είναι τόσο αριστοτεχνικά γραμμένο, μα γιατί πραγματικά κέντρισες τα παραπαίοντα αισθήματά μου..
Να μου είσαι καλά !
| | monajia
10-03-2012 @ 09:22 | ΜΠΡΑΒΟ ΣΟΥ ...ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΟ..................
::theos.:: ::theos.:: ::theos.:: | | Aνδρέας Lark
10-03-2012 @ 10:14 | ...έχει όλα τα υλικά των ποιημάτων που κατά παράδοση υμνούν την πατρίδα...γραμμένο όμως με μια σύγχρονη αντίληψη κορύφωση της οποίας οι δύο ανατρεπτικοί (έως τότε μη αναμενόμενοι) τελευταίοι στίχοι... | | Yol
10-03-2012 @ 17:04 | Καλησπέρα στιχάκηδες, ευχαριστώ για το πέρασμά σας.
Χρήστο, με τους στίχους σου γλύκανες το παράπονό μου, σ' ευχαριστώ :) | | αντικλείδι
10-03-2012 @ 18:29 | πολύ υπέροχο !!!!!!!! | | grifith
15-03-2012 @ 19:17 | Έχεις πολύ εύστοχα δώσει το παράπονο που κάθε νέος Έλληνας έχει νιώσει κάποτε στη ζωή του.
Μάρτυρες αυτού όλοι οι στίχοι που τόσα χρόνια γράφονται για να το τραγουδήσουν.
Δυστυχώς όμως μόνο με στίχους δεν φτιάχτηκε ποτέ τίποτα κι εγώ θα αποδημήσω για το εξωτερικό ωστε να μπορώ να λέω περίφανα οτι "έρχομαι για διακοπές στην Ελλάδα" πριν την σιχαθώ τελείως. | | nicolas
16-03-2012 @ 21:30 | τόσο όμορφα γραμμένο... τα λόγια σοκάρουν... | | aridaios
28-03-2012 @ 12:43 | κι ο Ήλιος φωτίζει γροθιές ξεσφιγμένες και χέρια απλωμένα
διαβάτες - επαίτες με όνειρα ξέφτια και χείλη σκασμένα ::rock.::
ΜΠΡΑΒΟ ::rock.:: | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
