| |
Κερί που λιώνει
Σ' έρημο ξωκλήσι
Μια νύχτα του Χειμώνα
Λιώνει και χάνεται
Αίσθηση πρόωρη
Ίσως παραίσθηση.
Μόνος στη κρύα κάμαρη.
Αναμονή.
Αναβολή μου ψιθυρίζουν
Γεμάτος σιγουριά
Πως όλα τελειώνουν
Πριν καν αρχίσουν.
Μιά μελωδία
Μέσα στη νύχτα
Στον έρημο σταθμό των λεωφορείων
Ο άνεμος
Τη σκέψη παρασύρει
Και τη σκορπίζει
Όπως τα σάπια φύλλα.
Με μαύρο πέπλο
Μιά ανάμνηση σιμώνει
Κι είναι η ψυχή
Στις άκρες των δακτύλων.
Κι είναι το βλέμμα
Παγωμένο απο τον τρόμο
Γυμνή Ρομφαία.
Κι είναι στη κόψη
Το φεγγάρι ματωμένο.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
