Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
132741 Τραγούδια, 271229 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 Γεσθημανή
 



Μισό φιλί κι ανάθεμα πα στης καρδιάς τη ρότα
Σαν το τραγούδι πού ‘ριξα μια νύχτα στη φωτιά
Ήλιος πριν βγει απ’ τα χείλια σου θα σου φωνάξω σώπα
Και θ’ ανοιχτώ στου φεγγαριού τη σκοτεινή αγκαλιά
Η ανατολή μου σβήστηκε στη μέση της παλάμης
Νύχτωσε και δεν πρόφτασες, καρδιά μου, ν’ ανασάνεις


Κι αυτά που σου παρήγγειλα
Κι αυτά που μού ‘χες τάξει
Ντροπές στο πίσω κάθισμα κι εγώ χρονώ δεκάξι
Κι αν ρίχνει αστραπόβροντα
Η γη δε λογαριάζει
Θ’ ανοίξει ο χειμωνανθός κι ας έπεσε τ’ αγιάζι


Γέμισα τα ντουλάπια μου με τάματα και χρόνια
Και κάθε πού ‘χω Κυριακή αναμασάω ευχές
Τις νύχτες να αιμορραγούν τα σώψυχα δαιμόνια
Και το πρωί να μου φυσούν θείες αναπνοές
Ακροβατώ στου ονείρου μου την τελευταία πλάνη
Μαύρη βροχή μου, φόρεσα το κόκκινο φουστάνι


Μ’ απόσταγμα απ’ τις χίμαιρες
Ξενύχτησα ξανά
Το κάπου το ξεπλήρωσα με τόσο πουθενά
Στον κήπο της Γεσθημανής
Δυο δάκρυα θα σου αφήσω
Θα μ’ αρνηθείς, θ’ αναστηθώ κι απ’ την αρχή θα ζήσω








 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 14
      Στα αγαπημένα: 4
 
   

 Ταξινόμηση 
       Κατηγορίες
      Αταξινόμητα
      Ομάδα
      Αταξινόμητα
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

...σκέτη νούμερο...(της μητρός μου)
 
ΓΙΑΝΝΗΣ Κ
13-03-2012 @ 00:34
Έφη....δε χωράνε λόγια και σχόλια εδώ νομίζω.
Με ισπέδωσες
curious
13-03-2012 @ 01:38
!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!::smile.::
NaRkiSSio
13-03-2012 @ 03:01
Μ’ απόσταγμα απ’ τις χίμαιρες
Ξενύχτησα ξανά
Το κάπου το ξεπλήρωσα με τόσο πουθενά
Στον κήπο της Γεσθημανής
Δυο δάκρυα θα σου αφήσω
Θα μ’ αρνηθείς, θ’ αναστηθώ κι απ’ την αρχή θα ζήσω

Καταπληκτικό! !!!!!!!!!!!!!
Πραγματικά είναι η δεύτερη φορά σήμερα που λέω , "ζηλεύω αυτο το ποίημα" ! ! !
NaRkiSSio
13-03-2012 @ 03:05
* ο κήπος λεγόταν Γεθσημανή :)
ο Γέροντας
13-03-2012 @ 04:05
Θα μ’ αρνηθείς, θ’ αναστηθώ κι απ’ την αρχή θα ζήσω
::yes.:: ::yes.:: ::yes.::
αντικλείδι
13-03-2012 @ 06:13
Θ α υ μ ά σ ι ο ποίημα και καλογραμμένο, μπράβο !!!
monajia
13-03-2012 @ 06:27
........ΣΥΓΧΑΡΗΤΗΡΙΑ............

::theos.:: ::theos.:: ::theos.::
karpox
13-03-2012 @ 07:18
Να μας ζησεις... ::love.::
Antony-P
13-03-2012 @ 07:55
Πάρα πολύ ωραίο ::up.:: ::up.:: ::up.::
στίχος
13-03-2012 @ 13:07
..τι να πω..τι να πω...
"ζηλεύω" κι εγώ παρόμοιες ποιητικές "θείες αναπνοές"..

"Το κάπου το ξεπλήρωσα με τόσο πουθενά"...

η Γεσθημανή σου, αντάξια να σταθεί πλάι στις μεγαλύτερες λογοτεχνικές δημιουργίες..

!!!!!!!!!!**********
poetryf
13-03-2012 @ 13:32
Η άρνηση, η ανάσταση και η ζωή...
Κι όλα αυτά σε μισό φιλί που μπορεί να ήταν κι ανάθεμα
ενός παιδιού δεκάξι χρονών...

Δεν ντρέπεσαι; ::sneak.:: ::theos.::
ΕΛΠΗΝΟΡΑΣ
13-03-2012 @ 20:10
Πολύ ωραίο!!
::up.:: ::hug.:: ::up.::
genikos
21-03-2012 @ 08:21
Χρόνια πολλά! Πάντα τέτοιες εμπνεύσεις...
Kostas Houston
01-07-2012 @ 04:33
K A T A P L I K T I K O!!!

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο