| |
[I][B]Όνειρα κι εφιάλτες[/B]
Έκπτωτος την άβυσσο κοιτάζει
με οινόπνευμα φθηνό της σκέψεις του ξεπλένει
κρύσταλλο οι νύχτες που χαράζει
σε μπουκέτο μαραμένο η ζωή δεμένη
σπίρτα με το ύφος του ανάβει
μα δεν ξέρει την φωτιά να χειριστεί
Σ’ ένα βάλτο με οπτασίες κι αυταπάτες
ξεχωρίζει η βροχή που όλα τα ξεπλένει
σ’ άναρχες ολέθριες στραπάτσες
παραστάσεις για κομπάρσους με μια μαύρη χλαίνη
κόμπος η στιγμή που απομένει
στου απείρου την ατέλειωτη δομή
Όνειρα κι εφιάλτες
της ζωής κρυμμένοι χάρτες
μια λεπτή κλωστή δεμένη
σε ελπίδα τυλιγμένη
μ’ ένα μπάτσο θα γυρίσει
παραμύθι θ’ αρχινίσει
και ποιός ξέρει που θα πάμε
σαν ξεφύγουμε
Δίσεκτος, κακόμορφος ο χρόνος που απομένει
ψάχνει την μορφή του σε μια προφητεία
σ’ έκθετα κι έρημα κατάμαυρα μαντεία
μόνο η αγάπη μένει για θυσία
βάλσαμο η λύπη για την τύχη την χαμένη
κλείνει μια πληγή που βαθυά αιμοραγεί
Σαν Τιτάνας Κρόνος καταπίνει τα παιδιά του
όσο κι αν θα φάει πάλι δεν χορταίνει
μια ζωή και κάτι ψάχνει νάβρει την φωτιά του
στα έγκατα της Γαίας μόνος κατεβαίνει
φόβος κι ενοχές τυλίγουν πάλι την χρειά του
μα είναι η ανάγκη που τον τρέφει σαν παιδί
«Μόνος την ζωή προσμένω
σ’ ένα περιβάλλον ξένο
καμπανάκι θα χτυπήσω
τον καημό θα τραγουδίσω
θα φορέσω την μανία
της στιγμής την απιστία
θα ξεχάσω τ’ ονομά σου
πριν αλλοιωθώ...»
Έσβησε μια νύχτα στο αγέρι το φεγγάρι
άφησε σημάδι Αριάδνης νήμα
έγινε ο πόνος ανυπόφορος το βράδυ
έν’ απ’ τον γκρεμό πάλι να μένει βήμα
το άρτιο του χρόνου τ’ άστρα θα νικήσει
μόνο μια στιγμή πριν ξανατρελλαθώ
Φάρος της ψυχής πουλιά που μόνα ταξιδεύουν
σ’ ένα ξερονήσι σα θα βρούνε ταίρι
άγονες ελπίδες με τον χρόνο σα χορεύουν
πάνω σε στυφό μα μυτερό μαχαίρι
σ’ άχαρες ταινίες την αγάπη βρήκα
στην καρδιά και στο μυαλό μου πάντα ζεις
«Λίγο πριν μ’ αφήσει ο πόνος
στα αιθέρια πλέω μόνος
ένα μόνο θα ζητήσω
μια στιγμή να πάω πίσω
γύρω σου να φτερουγίσω
μια πνοή να σου χαρίσω
ν’ αντικρίσω την ματιά σου... και αφήνομαι...»[/I]
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 1
| | | | | | | |
|
