| |
Nikos Krideras
15-03-2012 @ 14:10 | Γεία σου Ιωάννη ! ::up.:: ::up.:: ::up.:: | | Vicky mouse
15-03-2012 @ 14:14 | σε εγκυμονούσες θάλασσες
ναυάγια ιδεών
ελπίδες λαμπαδιάζουνε
ανώνυμων θεών..
::up.:: ::up.:: ::up.:: | | Aνδρέας Lark
15-03-2012 @ 18:56 | ...όσο πιο λιγότερο πιστεύει κανείς στον Τριαδικό Θεό τόσο πιο επιδέξια μπορεί να γράψει με τη σιγουριά ότι τον περιγράφει καλύτερα απ' ό,τι θα μπορούσε να περιγράψει (ο γράφων)ακόμα και τον ίδιο του τον εαυτό...
Πράγματι απ' την αρχαία Ελλάδα μέχρι σήμερα έχουν γραφτεί πολλά σαν κι αυτό που έγραψες τα οποία επειδή γιέμουν ταλέντου ατομικού (ιδιοφυίας, γνώσης του γραπτού λόγου) γοητεύουν σαν μαγνήτες τους αναγνώστες...δηλ. το μυαλό τους.΄
...αλλά ο Νους ή αλλιώς το μάτι της καρδιάς μπορεί να δει πιο πέρα... | | giannis0911
15-03-2012 @ 19:44 | Ο θεός ανδρέα του ανθρώπου, έσωσε να είναι δυστυχώς παράγωγο της εν-πίστο-σύνης στις περιγραφές τρίτων και όχι της πραγματικότητας του. Ομως αλήθεια είναι ότι ταυτίζεται με την πραγματικότητα και όχι με την επιθυμία , την φαντασία , ή την εκδοχή που ενδεχομένως υφίσταται με τον ίδιο βαθμό ισχύς και του αντιθέτου. Η πίστη καλείται να καλύψει το έλλειμα της γνώσης που έχουμε για το θεό. Αλλιώς δεν θα λέγαμε πιστεύω σε έναν θεό αλλά γνωρίζω έναν θεό. Και συνήθως η θρησκευτική πίστη σε έναν θεό τριαδικό , καθολικό, προτεστάντη, μουσουλμανο, και ούτω καθ εξής είναι ταυτόσημη του τόπου καταγωγής του ανθρώπου και όχι αποτέλεσμα μίας συγκριτικής θρησκειολογίας και συνειδητής απόφασης ζωής. Είσαι σίγουρος πως το μάτι της καρδιάς βλέπει πέρα από την εμβέλεια του εαυτού μας και των αναγκών του ; Βλέπει πραγματικά το έσω και το έξω αυτών που το περιβάλλουν;
Μπροστα στο θάνατο και στην απουσία ορατού σκοπου της ζωής, αν η αξία της ζωής δεν εκπορεύεται από την αντίληψη που σχηματίζει ο άνθρωπος γι αυτή, αναζητά την "λύτρωση" εκτός του φυσικού του κόσμου. Αναζητά τη γνώση στο πρόσωπο ενός "υπερβατικού" όντος. Οποτε τα λογικά επιχειρήματα δεν υπαρχουν και δεν ανήκουν στο χώρο των φυσικών του αληθειών. Γιατί "θεόν ουδείς εώρακε πόποτε" .
Ετσι η γνωση του ακατάληπτου θεού που είναι στην ουσία η απάντηση στην α-πορία που γεννά τα ερωτήματα, γίνεται με δύο τρόπους. Με την αποφατική μέθοδο , αποφάσκοντας από την έννοια του θεού ότι το σχετικό και ατελές , φθαρτό και πεπερασμένο παρατηρείται στη φυσική τάξη του κόσμου. Ετσι , αποφάσκοντας το θάνατο τον ονομάζει αθάνατο, αποφάσκοντας το περιχώρητο τον ονομάζει απεριχώρητο κ.τ.λ. Και με την καταφατική μέθοδο , καταφάσκοντας στον υπέρτατο βαθμό όλα τα γνωρίσματα της τελειότητας και του αγαθού που παρατηρούνται στα λογικά πλάσματα του φυσικού κόσμου. Ετσι, καταφάσκοντας την αγαθότητα , το ονομάζει πανάγαθο, καταφάσκοντας τη δύναμη , παντοδύναμο κ.ο.κ.
Για να στηρίξει ο άνθρωπος την πίστη που του διδάσκει η θρησκεία στην υπερφυσική αποκάλυψη , δηλαδή σε πράγματα που δεν βλέπει και δεν κατανοεί έχει ανάγκη απο προφητείες , από πολύ πειστικούς λόγους και από θαύματα για να κατανοήσει και να ιδεί. Προφήτες φρόντιζε πάντα το ιερατείο να προσφέρει και ως πειστικούς λόγους προσφέρει την ηθική που τάχα πηγαζει από το θεό , και τους βίους των αγιων που θα συναντήσει και τα θαύματα.
Ετσι πάντα ο θεός , η απάντηση στο ερώτημα , σαρκώνεται στη συνείδηση του ανθρώπου στο βαθμό που αυτή η συνείδηση μπορεί και προσεγγίζει την αλήθεια αυτού του κόσμου, την σκληρή πραγματικοτητα.
Η λειτουργία της σκέψης του νοήμονα ανθρώπου πορεύεται δια μέσου της αμφί-βολίας με βάση τα δεδομένα της εμπειρίας. Το ρήμα Σκέπτομαι (αττικό:σκοπούμαι) σημαίνει διαλογιζομαι και γνωματεύω για κάτι χωρίς να ισχυρίζομαι με βεβαιότητα για την αλήθεια του συμπεράσματος . Παράγωγα του ρήματος είναι : σκέψις , σκοπός, σκώμα, σκόπελος. Η ίδια η πορεία της σκέψης συναντά λοιπόν σκοπέλους, γιατί την αποπροσανατολίζουν αρνητικοί παράγοντες , όπως η φαντασία , η επιθυμία , οι επιρροές , τα δόγματα, ο ιδεολογικός φανατισμός, η αμάθεια κ.α. Το σκεπτικό συχνά είναι μία πλάνη και το συμπέρασμα μία αναλήθεια ή ένα σόφισμα , αν η συνείδηση με ραθυμία αποφασίζει. Παραπλήσια προς το σκέπτομαι έννοια είναι και του ρήματος διακρίνω που σημαίνει διά-κρίση, διαχωρίζω , αποφασίζω μεταξύ δύο η περισσοτέρων εκλογών . Αυτή είναι η σωστή λειτουργία της σκέψης που οδηγεί στην αντικειμενική αλήθεια , στο χώρο δηλαδή όπου η διάνοια ταυτίζεται με την πραγματικότητα.Η συναισθηματική λογική του ανθρώπου ενίοτε τον αποπροσανατολίζει.
Ετσι , άλλος στη σταύρωση του ιησού θα δει τη θυσία ενός θεού προς ΄χαριν της α-πορίας του ανθρώπου και άλλος θα δει πως η λύτρωση είναι η αναβαση στο γολγοθά της προσωπικής α-πορίας, υπό το βάρος της ύπαρξής του. | | Antony-P
15-03-2012 @ 21:54 | Εν οίδα ότι ουδέν οίδα οπότε ο πλούς για που θάχει πυξίδα. | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
