| |
Υπνο πια δε ζητιανευω
μητε τη ξαστερια γυρευω
Τις νυχτες που ονειρευονται οι ζωντανοι
κι σκοτεινια δεν λεει να αφανιστει
αφηνω το χωματενιο μου ουρανο
και στη οχθη της ζωης ξαναγερνω
Πνιγμενος απο αγαπη βαδιζω στα καρφια
στους δρομους σου γυριζω χορευω στη φωτια
σε περιμενω θελω να σ ανταμωσω
αβασταχτα κι αν ειναι να σε νιωσω
τα σκαλοπατια σου ανεβαινω ενα ενα
κι εγω τα χερια μου απλωμενα
Ταιριαζω τα λογια μου τι πρεπει να σου πω
ειμαι καλα κι ακομα σ αγαπω
κι οταν με δεις μη φοβηθεις
γελα γελα αφου μπορεις
τωρα που γευτηκα το πελμα του θανατου
μπορω να κλαψω μακρυα του
Λατρεψα τον κοσμο γιατι μεσα ζεις εσυ
λατρεψα και τη ζωη σε τουτο το νησι
μα εδω υπαρχει μονο διψα κι ερημια
και μια απαρηγορητη καρδια
που εκτισα πενηντα τοσα χρονια
για να σε λατρευει αιωνια
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
