stixoi.info: Τα μικρά ειρωνικά χαμόγελα

			Σύνδεση	Εγγραφή	Πλαίσιο χρήσης
	133296 Τραγούδια, 271883 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις

Τα μικρά ειρωνικά χαμόγελα

Ολα αυτά τα μικρά ειρωνικά χαμόγελα έχουν καταστρέψει
Τα μικρά μου καράβια, φτιαγμένα από ξύλο πεύκου
Καράβια που μύριζαν αλάτι και ρετσίνι

Εκεί στο μικρό βουνό της ησυχίας μου
Εκεί που προσευχόμουν χωρίς να το καταλαβαίνω
Παίζοντας στα κέρματα τον πρώτο έρωτα μου

Τα μικρά ειρωνικά χαμόγελα που γέμιζαν παράλληλες φωνές τα όνειρα μου
Που γέμιζαν φόβο και αβεβαιότητα τα βήματα μου
Βήματα έυθραυστα πάνω στα ξυλοπόδαρα της ανάγκης μου για αλήθεια

Καθώς όπου και να πήγαινα έσερνα μαρτυρικά μαζί μου τον άμβωνα μου
Και τις λέξεις που με τόσο κόπο είχα συλλέξει
όμως δεν έχει ποτέ νόημα στο κρυφτο το καλό λεξιλόγιο
Στο κρυφτό δεν μιλάς για να μην σε βρουν και τα φυλάς μετα εσύ

Δεν μπορώ να εξηγήσω ούτε ένα εκατοστο αυτού του κόσμου
Αν τον ειχα δημιουργήσει εγώ θα ήταν τελείως διαφορετικά τα πάντα,
Τα χρώματα των τοίχων, οι στέγες των ναών

Κάποτε, πρέπει να ήμουν τεσσάρων, τον ζωγράφισα τον κόσμο
Όπως θα έπρπεπε να είναι, μα η μαμά μου νομισε ότι ήταν ζωγραφιές
Δεν τις φύλαξε και κανεις δεν ξέρει αυτή η ιδανική κοινωνία που βρίσκεται πλέον
Και εγω δεν έχω ούτε την έμπνευση ούτε την υπομονή που είχα τότε

Ο φοβισμένος ξένος που παίζει αμήχανα με το καπέλο του
Εκφράζει την ύπαρξη μου εδω,
εδω στην μέση μιας ακατανόητης διένεξης μεταξυ ιθαγενών
Έχω ξεκινήσει να κρυώνω και να ζεσταίνομαι
Να αναζητω απεγνωσμένα τον Θεο
Ενω έχω βαρεθεί τόσο πού όλες αυτές τις ανελέητες δίκες
Όλες τις κρίσεις για τα καλά ή τα άσχημα μου
Το βλοσυρό βλέμμα κάθε δικαστή
Τα δολοφονικά ή αθώα χέρια μου
Όλα αυτά τα ειρωνικά χαμόγελα που σκοτώνουν κάθε αντίληψη της αιωνιότητας

Αυτόν τον ξένο τον έχω δει ένα βράδυ στα όνειρα μου
Και ήταν το όνειρο με έκανε να ξέρω τις μοίχειες σκέψεις και τους φόβους του
Ηταν οι πέτρες που καίνε το μεσημέρι που έκαναν τον πόνο του δικό μου

Ο κόσμος που εξαπλώνεται χωρίς να πονάει γεννά κτήνη
Και με τις μικρές μου ημικρανίες βυθίζομαι ξανα μέσα σε εφιάλτες
Και σε όνειρα λυτρωτικα

Αλλά τα όνειρα ξανά και ξανά ξημερώνουν σε ένα κρύο δωμάτιο
Σε μια έντονη ανάγκη για καφέ, για ενδοσκόπηση
Για ραδιόφωνο και για ησυχία λίγο πριν αντιμετωπίσω τον έξω κόσμο
Λιγο πριν βρω την πηγή της μέσα μου ακαταστασίας...


		Στατιστικά στοιχεία
	Σχόλια: 4 Στα αγαπημένα: 0


		Ταξινόμηση
	Κατηγορίες Κοινωνικά & Πολιτικά Ομάδα Αταξινόμητα

Επιλογές

	Κοινή χρήση facebook
	Στα αγαπημένα
	Εκτυπώσιμη μορφή
	Μήνυμα στο δημιουργό
	Σχόλια του μέλους
	Αναφορά!

I have absolutely no pleasure in the stimulants in which I sometimes so madly indulge.

monajia 18-03-2012 @ 17:28	ΕΞΟΧΟ.................................... ::theos.:: ::theos.:: ::theos.::
Vicky mouse 18-03-2012 @ 17:33	Κάποτε, πρέπει να ήμουν τεσσάρων, τον ζωγράφισα τον κόσμο Όπως θα έπρπεπε να είναι, μα η μαμά μου νομισε ότι ήταν ζωγραφιές Δεν τις φύλαξε και κανεις δεν ξέρει αυτή η ιδανική κοινωνία που βρίσκεται πλέον Και εγω δεν έχω ούτε την έμπνευση ούτε την υπομονή που είχα τότε καταπληκτικό Κωσταντίνε............. ::theos.:: ::theos.:: ::theos.::
Antony-P 18-03-2012 @ 19:36	::up.:: ::up.:: ::up.::
μπρουχίτα 19-03-2012 @ 11:54	όμορφη ψυχή έχουν αυτά που γράφεις, Κωνσταντίνε.. όμορφη και θλιμμένη..

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο