Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
132752 Τραγούδια, 271249 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 Στα μαύρα της μαλλιά σκορπούσε η θλίψη
 
Ένας άνθρωπος ευχάριστος,
λένε πως είμαι, όσοι με γνωρίζουν.
Τα παραμύθια κάπως έτσι αρχίζουν,
και κάπως έτσι χάνονται.

Ποτέ δεν υπήρξα λυπημένος.
Κοιτάξτε με, πλημμυρίζω από χαρά.
Τι κι αν φαντάζουν όλα λίγο ανιαρά:
Μάλλον θα ζήσω…

Ίσως πολλοί με ζήλεψαν.
Άλλοι, πολύτιμες πέτρες με φίλεψαν.
Να ξέρετε, θα σας ικανοποιήσω.
Θα φανώ αντάξιος.

Απόψε, εμπνεύστηκα.
Για χάρη σας, το μέλλον ονειρεύτηκα.
Μάζεψα συνεργάτες καταπληκτικούς
και ξεκινήσαμε.

Στήσαμε μια όμορφη σκηνή.
Φέραμε από μακρυά τους πιο άξιους.
Σηκωθείτε, θεατές, από τις θέσεις.
Χειροκροτήστε.

Ένας ξύπνησε, αργά εχθές.
Αντίκρυσε του μπάνιου τον καθρέφτη:
«Θα πετάξω, θα πετάξω σας λέω!
Δεν θα με δείτε να κλαίω»

Βαμβάκι, τα μαχαίρια σας.
Αεροστεγή, τα υπέρβαρα ξεσαλώματα.
Οι στιγμές κι αν μολύνουν τον αέρα:
Τι με νοιάζει εμένα.

Είστε όλοι καλοί φίλοι.
Γνωρίζετε λεπτομέρειες για μένα.
Με λατρεύετε, όσο κι εγώ εσάς.
Τι ευτυχισμένη ζωή!

Ένα πρωινό, μουντό πρωινό,
- ή μήπως ήταν ηλιόλουστη νύχτα -
κάνοντας ποδήλατο απάνω στην σιωπή,
πέρασα τελικά απέναντι.

Θα συνεχίσω, αγαπητέ.
Θ’ ανακαλύψω έναν τρόπο γιορτινό.
Θα μου ράψουν δαντέλες στα ρούχα,
ένα χαμόγελο στο πρόσωπο.

Θα συνεχίσω την πορεία.
Θα μεγαλουργήσω, αριστοτεχνικά.
Τα μάτια μου, με υψηλή μαεστρία,
θ’ αποκρύψουν την ψυχή.

Δεν θα φανεί αλλαγή.
Θα παραμείνουν όλα όπως ήταν πριν.
Κανένας δεν θα καταλάβει διαφορά.
Ή, έστω, θα σιωπήσει.

Ναι, φέραμε τους καλύτερους.
Χρωματιστούς τράγους με πατίνια.
Αλεπούδες που διαβάζουν ποίηση.
Ελεφαντόδοντα.

Ξημερώνει στην πόλη.
Καθένας βαδίζει στο σχοινί του.
Και διαολοστέλνει την ύπαρξη,
που του χάρισαν.

Όμως εγώ, ακούσατε,
κυρίες, κύριοι, δεν λύγισα ποτέ.
Σφίξτε μου ευλαβικά το χέρι.
Και ξεχάστε με.




 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 11
      Στα αγαπημένα: 1
 
   

 Ταξινόμηση 
       Κατηγορίες
      Αταξινόμητα
      Ομάδα
      Ελεύθερος στίχος - Ποίηση
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

διαλέξαμε τα όμορφα βάσανα
 
zpeponi
19-03-2012 @ 01:10
εντελώς τραγική υπόθεση, την καλησπέρα μου σε όλους ::cool.::
psixopedi
19-03-2012 @ 01:53
ωραίος πεπόνι, καλησπέρα
Antony-P
19-03-2012 @ 04:04
::up.:: ::up.:: ::up.::
monajia
19-03-2012 @ 06:26
Όμως εγώ, ακούσατε,
κυρίες, κύριοι, δεν λύγισα ποτέ.
Σφίξτε μου ευλαβικά το χέρι.
Και ξεχάστε με.

::up.:: ::up.:: ::up.::
MEL84
19-03-2012 @ 10:05
Ξημερώνει στην πόλη.
Καθένας βαδίζει στο σχοινί του.
Και διαολοστέλνει την ύπαρξη,
που του χάρισαν.

::theos.:: ::theos.:: ::theos.::
ierapostolos
19-03-2012 @ 18:11
::theos.:: ::theos.:: ::theos.::
ΑΝΑΜΠΕΛ
19-03-2012 @ 19:18
Στήσαμε μια όμορφη σκηνή.
Φέραμε από μακρυά τους πιο καλούς.
Σηκωθείτε, θεατές, από τις θέσεις.
Χειροκροτήστε.
!!!!!!!!!!~~~~~~~~~~
Θα συνεχίσω την πορεία.
Θα μεγαλουργήσω, αριστοτεχνικά.
Τα μάτια μου, με υψηλή μαεστρία,
θ’ αποκρύψουν την ψυχή.
!!!!!!!!!!!!!!!~~~~~~~~~~~~~
~~~ ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΥΜΕ,ΠΑΡΟΥΣΙΑΖΟΥΜΕ ΤΟ ΕΡΓΟ ΜΑΣ
ΜΕ ΤΟΥΣ ΣΥΝΕΡΓΑΤΕΣ ΜΑΣ, ΜΑΣ ΧΕΙΡΟΚΡΟΤΟΥΝ ΟΙ ΑΛΛΟΙ, Ή ΜΠΟΡΕΙ ΚΑΙ ΟΧΙ, ΙΣΩΣ ΚΑΠΟΥ ΝΑ ΕΧΟΥΜΕ ΚΡΥΨΕΙ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΣΩΤΕΡΙΚΗ ΜΑΣ ΑΛΗΘΕΙΑ(ΝΑ ΜΗ ΦΑΝΕΙ,Ή ΝΑ ΦΑΝΕΙ ΚΑΠΩΣ ΑΛΛΙΩΣ,Ή ΝΑ ΔΩΣΕΙ ΤΗΝ ΑΙΣΘΗΣΗ ΤΟΥ ''ΠΙΑΣΑΡΙΚΟΥ'')
ΣΤΟ ΤΕΛΟΣ ΘΑ ΜΑΣ ΣΦΙΞΟΥΝ ΕΥΛΑΒΙΚΑ ΤΟ ΧΕΡΙ,ΜΕΤΑ ΘΑ ΜΑΣ ΞΕΧΑΣΟΥΝ,ΊΣΩΣ ΜΑΣ ΞΑΝΑΧΡΕΙΑΣΤΟΥΝ ΓΙΑ ΚΑΤΙ ΑΛΛΟ ΑΡΓΟΤΕΡΑ,
ΜΕΧΡΙ ΤΟΤΕ ΕΜΕΙΣ ΘΑ ΒΑΔΙΖΟΥΜΕ ΣΤΟ ΣΧΟΙΝΙ ΜΑΣ,ΘΑ ΔΙΑΟΛΟΣΤΕΛΝΟΥΜΕ ΚΑΙ ΤΗΝ ΥΠΑΡΞΗ ΜΑΣ(ΓΙΑΤΙ ΕΜΕΙΣ ΞΕΡΟΥΜΕ ΤΟ ΕΡΓΟ ΑΠ'ΤΗΝ ΚΑΛΗ ΚΙ ΑΠ'ΤΗΝ ΑΝΑΠΟΔΗ,ΟΙ ΑΛΛΟΙ ΔΕΝ ΤΗΝ ΕΧΟΥΝ ΔΕΙ ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΠΛΕΥΡΑ......)

ΜΟΥ ΑΡΕΣΕ ΠΟΛΥ ΑΥΤΗ Η ΑΛΗΘΕΙΑ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΝΙΩΣΑ ΠΟΛΥ ΒΑΘΙΑ ΣΤΗΝ ΨΥΧΗ ΜΟΥ.!!!!!!!!!!!!

ΑΥΤΑ ΤΑ ΛΟΓΙΑ ΘΑ ΤΑΙΡΙΑΖΑΝ ΣΤΟ ΨΥΧΟΓΡΑΦΗΜΑ ΕΝΟΣ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΗ.

::yes.:: ::yes.:: ::yes.::
νετη541
19-03-2012 @ 20:53
...έχω μπει 394 φορές απ' το πρωί ψάχνοντας κάτι να γράψω που να αντιπροσωπεύει αυτό που μου κάνει το ποίημα σου... εννοείται δεν έχω βρει ακόμα τη σωστή λέξη... σε ζηλεύω, γμτ...
Aνδρέας Lark
19-03-2012 @ 21:50
...δεν βαρέθηκα καθόλου παρότι είναι εκτενές...προφανώς γιατί είναι εμπνευσμένο!!!
scarlet1977
23-03-2012 @ 02:02
Ξημερώνει στην πόλη.
Καθένας βαδίζει στο σχοινί του.
Και διαολοστέλνει την ύπαρξη,
που του χάρισαν.

Όμως εγώ, ακούσατε,
κυρίες, κύριοι, δεν λύγισα ποτέ.
Σφίξτε μου ευλαβικά το χέρι.
Και ξεχάστε με.
ΤΕΛΕΙΟ !!!
Tessi
28-03-2012 @ 17:03
::yes.:: ::yes.::

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο