| |
Δεν ήταν στο ρόλο της.
-Με φωνή σβησμένη-
-Πεθαίνω απ' αγάπη-
Καθώς η αυλαία έπεσε ξαφνικά
Και μιά στριγγλιά ακούστηκε
Στο βάθος της αίθουσας.
Το πάθος το ανομολόγητο
Που ήταν κρυμμένο
Πίσω απ' αθώες κινήσεις
Και νεύματα
Που δεν πρόσεχε κανείς
-Δεν ήταν στο ρόλο της-.
Στη Τρίτη Πράξη
Ένα χέρι την άρπαζε
Και την ανέβαζε σ' ένα λευκό σύννεφο.
Μιά κουστωδία ευνούχων
Αυτοκτονούσε στα πόδια της.
Κι εκείνη
Στυλώνοντας το βλέμμα στον εξώστη
Μονολογούσε...
''Ευτυχισμένοι ας είναι οι εχθροί μου''.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
