| |
Έγειρε.
Τα μαλλιά της στον άνεμο
Έρμαιο.
Στον αδυσώπητο άνεμο
Που σαρώνει τη χώρα.
Όλα γύρω της πέτρα
Ένα δάκρυ κυλά
Η ματιά της χαμένη
Θυμάται..
Τις μέρες που είχε τη φωνή της
Κι ανέμελη τριγυρνούσε στους δρόμους
Μ' ένα σάλι λευκό
Ριγμένο στους ώμους
Δίχως να τρέμει τις αλλόκοτες σκιές
Ούτε τις πρόστυχες βρισιές των μεθυσμένων.
Περπατά μες το φως της ημέρας
Στη μέση μιάς παλιάς φωτογραφίας με φίλους
Σ' ένα στρώμα με πούπουλα χωμένη
Δεν τη βλέπει κανείς
Περπατά.
Δίπλα στο κύμα που ψυχοραγεί
Περπατά.
Δίπλα στη θάλασσα που την ορέγεται.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
