Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
132741 Τραγούδια, 271229 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 η κουρδιστή μοναξιά μου (σοννέτο Xvi)
 Ω!! φως των αστεριών, παράξενο φως της ζωής μου...
 
[I][I][align=center]Μίλησα του σκότου με τρεμάμμενη λαλιά
κι οι λέξεις χορταριάζανε στα χείλη,
χαμένη ώρα μοιάζει τούτη η σιγαλιά
σαν πάχνη που πεθαίνει στο τριφύλλι.

Κι απόκριση ακόμα δεν μου έδωσε η ζωή
της νύχτας να την πεί , μέσα τα χέρια,
το δρόμο έχασε νωρίς ξανά η αυγή
σαν χάθηκε το διάβα της, στα αστέρια.

Ισως και πάλι δίπλα μου ..,
αρκείσαι μεσ΄τις σκέψεις,
μα είναι η ζωή σου μακρυά, δεν φτάνουνε οι λέξεις.

Κι αρκέστηκα να κουβαλώ
στο νου μου μια εικόνα
παρέα νόμιζα θαρρεις, μα εκείνη ήτανε, παρέα του χειμώνα.[/align][/I][/I]





θανάσης Κρουστάλης


 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 3
      Στα αγαπημένα: 0
 
   

 Ταξινόμηση 
       Κατηγορίες
      Αναμνήσεις & Βιώματα,Έρωτας & Αγάπη
      Ομάδα
      Ελεύθερος στίχος - Ποίηση
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

...κι ακόμα φέγγουν τα θαμπά φώτα της πόλης που μας κράτησε στα χέρια της
 
esperia iris
21-03-2012 @ 23:37
Μοναξιά.......

απεχθής.. λάγνα...ιερή...μα πάντα δική μας..

!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Antony-P
22-03-2012 @ 03:21
::up.::
monajia
22-03-2012 @ 06:47
ΕΞΟΧΟ.......................................

::theos.:: ::theos.:: ::theos.::

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο