| |
χαράματα Σαββάτου
κι εσύ δεν είσαι εδώ
μ αφήνεις στη σκιά του
κλειστό το κινητό
δε ξέρω που να ψάξω
μια λέξη να σου πω
ακόμα και να κλάψω
δεν είναι αρκετό
γι αυτό κι εγώ
θα μιλησω δυνατά
στη σιωπή
κανεί τ αδύνατα απλά
και αρκεί
να αλλάξει τη τροχιά
στο φιλί
να ρθει να σε βρει
καληνύχτα Κωνσταντίνα
και ας εφυγές νωρίς
είσαι δάκρυ από εκείνα
που δε λέγονται χωρίς
γι αγάπη να μιλήσουν
να σκύψουν να φιλήσουν
τον πόνο στο λαιμό
αγκάθι που μπάινει
σαν γίνεται α΄πλό
το χρώμα που βγαίνει
να αγγίξει τον παλμό
γι αγάπη να μιλήσουν
να νιώσουν να νικήσουν
τη νύχτα που ναι μόνη
κανείς το τηλέφωνο
απόψε δε σηκώνει
κανεις ...ουτε η σιωπή
Μου λείπεις μάτια μου μελί
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
