Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
132744 Τραγούδια, 271239 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 Επτά Μικρά Ποιήματα
 Είναι γραμμένα -το κάθε ένα από αυτά σε διαφορετικές περιόδους, εκτός από τα δύο τελευταία (το 6 και το 7) που γράφτηκαν με αφορμή τον θάνατο του παιδικού μου φίλου Χριστόφορου Σακελαρόπουλου μετά από σύντομη μάχη με τον καρκίνο.
 
1.Στους Αποίητους

Πως μπορείς το Φως να εξωθείς
τόσο αργά, τόσο επίμονα
Να εξωθείς λοιπόν το Φως, στην
Αγορά του Σκότους, στη νύχτα
εμετικών συναλλαγών.

Να καθιστάς αφιέρωμα -τάμα σχεδόν-
την Προφητεία, στην εκκλησία των
Φθηνών, των Λίγων, των Ανεπαρκών.

Το ξέρω.
Η αναπηρία σου να λειτουργείς,
μετέθεσε τα πάθη σου αλλού
κι αντί να Υπηρετείς το Λόγο,
τάχθηκες άβουλα με τη Ντροπή.


Ο Κόσμος;

Δε γνωρίζει.
Μα ο Θεός, ένας κάποιος Θεός
θυμώνει όταν φιμώνουν Ποιητές.



2.

Πως μπορεί ο Ποιητής να ζήσει
ανάμεσα σε στίχους που
λησμόνησαν τον Ποιητή τους;



3.
Κύριοι, επιτρέψτε μου το μίσος.
Κι ας μη μπορώ να το σηκώσω.


4.
Σαν καταδυθώ
Στο βυθό της έσχατης πέτρας
Θα ξεδιψάσω

Θα ρουφήξω την τελευταία υγρασία
Που έχει απομείνει
Μυστική, κρυφή, σχεδόν παράνομη

Μετά από την αιώνων διαχείριση
του κόσμου μου
Από τους άθλιους εμπόρους.


5.
Αύτανδρος καταβυθίσθηκε
Στο πέλαγος των ονείρων του.



6 ο Φέρων Χριστός.

ʼνω τελεία ο Θάνατος
Έλα κάτω
Μήπως και ξημερώσει.

και 7

Έρπει ο Θάνατος
Αιφνίδιος της νιότης μου Ζωστήρ.



 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 16
      Στα αγαπημένα: 0
 
   

 Ταξινόμηση 
       Κατηγορίες
      Αταξινόμητα
      Ομάδα
      Αταξινόμητα
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

 
Ευτυχία
26-11-2005
εξαιρετικά γραφεις.Δεν τολμω να βαλω θαυμαστικα μην μειωσω το μεγαλειο του λογου σου
george
26-11-2005
Για αυτό τον λόγο, έχουν και τον τίτλο "ο Φέρων Χριστός" .Αφιερωμένα όλα, στους κρίκους μιας αλυσίδας, που έχει αρχίσει να σπάει, στους: Γιώργο Κουπαρούσο, Στέλιο Λύτρα, Κώστα Γιανουλόπουλο, Γιάννη Κωστιδάκη, Χριστόφορο Σακελλαρόπουλο, κρίκοι σιωπής μνήμης και οργής που δεν την μαζεύει κανείς... "κανένας πούστης έμπορας, καμιά κουφάλα δικηγόρος μπάτσος κι ασφαλιστής" ε Χριστόφορε; (1973 Σκύρος) ....αυτά....και καλημέρα Σας.
george
26-11-2005
ααα...Ευτυχία, καθώς συμπλήρωνα το ''εισαγωγικό σχόλιο'' μου πρόλαβες και έγραψες, εσύ...Σε ευχαριστώ...σε ευχαριστώ πολύ.
heresy
26-11-2005
Θαυμάζω την ευφράδεια και την εκφραστικότητά σου φίλε μου :)
MARGARITA
26-11-2005
Κρίκοι σιωπής μνήμης και οργής που δεν την μαζεύει κανείς!!!!!!!Πανέμορφα!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
BonnieJo
26-11-2005
"ένας κάποιος Θεός θυμώνει όταν φιμώνουν οι Ποιητές"..
ΝΤΕΡΟΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ
26-11-2005
Καλημερα, Πανεμορφο...Τα σεβη μου !!!!!!!!!
Ηλίας Πολίτης
26-11-2005
Σιωπώ και θαυμάζω !!!
EKI
26-11-2005
Για να το λένε οι από πάνω κάτι θα ξέρουν,.... καλή εκπομπή Γιώργο για σήμερα, θα προσπαθήσω να σε ακούσω λίγο στην αρχή γιατί στις7,30 θα πρέπει να είμαι είμαι στο γήπεδο.......
ftx
26-11-2005
εμένα μου άρεσε μόνο το σχόλιο
Denis
27-11-2005
Μ' αρέσει, Γιώργο, η έκλαμψη μιας σύντομης, πυκνής ποιητικής διατύπωσης... Γι' αυτό μ' αρέσουν και οι... μινιατούρες από τα επτά μικρά σου ποιήματα!!!
Denis
27-11-2005
Κι όμως, Γιώργο, αυτή είναι η αλήθεια, παρά την ακατάσχετη φλυαρία μου αλλού!
george
27-11-2005
νάσαι καλά Denis....σε ευχαριστώ....άλλωστε και εγώ από την ίδια…γλωσσοδιάρροια...πάσχω μερικές φορές από την αγωνία μου μπας και αφήσω κάποια παράμετρο...παραπονεμένη!
annaΤi
27-11-2005
Μ' άρεσε το πέντε και η άνω τελεία σου που πήγε κάτω...
george
28-11-2005
δεν πρόλαβαν να περάσουν μέρες 3 που ανέβασα αυτά τα 7 τα γραμμένα και αφιερωμένα στους κρίκους της ζωής μου, σε φίλους ακριβούς που έφυγαν και μόλις τώρα, ήρθε ένα μήνυμα στο τηλέφωνό μου από την Αθήνα, ένα μήνυμα 3 λέξεων ..'' ο Σπύρος ταξίδεψε''... από τη γυναίκα του....Ο Σπύρος..ίδια ηλικία με μένα ακριβώς...κοπής 1956 , νόμισμα ακριβό και αυθεντικό , περιέφερε ήθος περήφανο και σπάνιο...αγωνιστής της ζωής και σπάνια πολιτισμένος, Ωραίος, ταξίδεψε στα καλά του καθουμένου το Σάββατο το βράδυ...που πάτε ρε...πια ...γιατί τόσο βιαστικοί,...πόσο μικραίνει το δωμάτιο καθώς αδειάζει ο κόσμος μου...δεν θα προλάβω να παω στη ''κηδεία''....Σπύρο Νικολαϊδη...η ψυχή σου το ξέρω, εκεί στα Κουφονησια του αιώνιου θέρους είναι ήδη...συγνώμη που σας βάρυνα...άλλο δεν ήξερα να κάνω παρά μόνο να προσθέσω αυτές τις αράδες εδώ, απολύτως εδώ.
BonnieJo
28-11-2005
λιγοστεύουν..θυμόμαστε.

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο