| |
Κι όσο περνούν τα χρόνια, δεν το κατάφεραν ποτέ
-όπως η σάρκα στις ρυτίδες -να σκλαβωθούν τα όνειρά μου.
Εξ ανατολών, ορίζοντες, διαγράφουνε χαμένους
μες τις λερές τις μνήμες '
κι ύστερα νέα κι όμορφα μένουν αγέννητοι θεοί.
Δεν τα αγγίξαν γηρατειά.
Μείναν αγάλματα ερώτων ανεκπλήρωτων.
Σταλαγματιές απ τ' άπειρο να ξεδιψούν
τα χείλη τα θνητά
απ’ των αιώνων τις σιωπές τους.
Κραυγές...
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 1
| | | | | | | |
|
