| |
Ήμουνα χρόνια μοναχός, κι απελπισμένος,
ένας μικρός, κοινός θνητός, απορημένος,
που δεν κατάλαβε, πως χάθηκαν τα χρόνια,
γίναν μπαλώματα, σε τρύπια παντελόνια.
Τώρα ο καιρός έχει αλλάξει, κι είναι ωραία,
κι αν έχει κρύο, θα ζεστάνω τον αγέρα,
σαν έρθει εκείνη, να κρυφτώ στην αγκαλιά της,
να πιω του έρωτα, τα ολόγλυκα φιλιά της.
Ήρθε η ώρα, να γνωρίσω την αγάπη,
που μ'έχει βρει, απο ονείρου κάποιο χάρτη,
κι έφτασε εδώ, για να μου φέρει την λατρεία.
Λοιπόν ποιός είπε, πως δεν έχω επιτυχία?
Νέα σελίδα, μου γυρίζει η ευτυχία,
χτυπά την πόρτα μου, τα βράδια με μανία,
μα δε γνωρίζω, αν θα πρέπει να ανοίξω,
και τον καημό, μες στα φιλιά της να τον πνίξω.
Είναι στιγμές, που το μυαλό μου κυριεύει,
σαν έρθει ο έρωτας, τα μάτια της μαγεύει,
κι η μοναξιά μου, μένει πίσω στα βιβλία,
πουχουν πνιγεί, απο τα δάκρυα σαν πλοία.
Ώρα ν'ανοίξω, στην αγάπη που χτυπάει,
βρήκε η καρδιά μου γιατρικό, να μην πονάει,
κι αρχίζει πάλι, μια καινούργια ιστορία.
Λοιπόν ποιός είπε, πως δεν νιώθω ευτυχία?
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 16
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
