| |
| | Το σύνδρομο της θερμοκοιτίδας |  | | |
Το σύνδρομο της θερμοκοιτίδας
Εισαι δεν εισαι δυο ωρες στον κοσμο πεταμένη
γυμνή σ ένα γυαλινο μπρετονικο κουτι
και τυλιγμενη
σε μια καινουρια ζεστασια τρομακτικη
και παγωμενη
μια μαζα δερματος ανεγγιχτη και διψασμενη
ακουσια φορτωμενη
το βιτσιο της κατοπινης ζωης
δερμα με δερμα επαφή
μ οποιο ζωακι σε κοιτα απ το γυαλι
και τρελαμενη
πρεζακι για το αγκαλιασμα
μητρας Εφιαλτικής κι αφανισμένης…
που’ναι που’ναι η μανουλα
ψαξε ψαξε δε θα τη βρεις…
αυτή που θα σε μαθαινε το μαμ
και το ζατί, το καλημερα
αυτή που θα βρισκε η ματια σου
κι όχι ένα ταβανι με τις ωρες να κοιτας
όχι η σκια σου…
αυτή που θα σε κραταγε γυμνη
για μηνες πανω στο γυμνο της δερμα
τη ζεστασια της να ρουφας
και της καρδιας το πηγαινελα.
Που’ναι που’ναι η μανουλα
ψαξε ψαξε δε θα τη βρεις…
Εκεινη που σου εμαθε
το δακρυ στη σιωπή,
το στωικο σου ναι χωρίς γιατι,
το ψεμα.
Εκείνη που απεφευγε η ματια σου
στο πατωμα κοιτωντας με τις ωρες
τη σκια σου.
Εκεινη που σε εντυνε στην τριχα
να μη φανει ποτε το κρυο δερμα
τη ζεστασια της να ρουφηξει
ή της καρδιας το πηγαινελα.
Ειναι δεν ειναι απειρες
μερες κι α-μυρες
στο απιαστο δεμενη
στο πεζοδρομιο του κοσμου
πεταμενη...
πολλων ανθρωπων ιδε δερματα
κι ερωτα εγνω
πολλα δ’ ογ εν πονω
παθεν αλγεα ον κατά θυμον
αρνύμενη ην τε ψυχήν
και νοστον μητέρων.
Άμοιρες, αμυρες, μυριαδες,
κεντούν επανω σου οι μερες αδειες
Κι είναι οι αντρες
θερμα κυτία της Πανδωρας
με χαλασμενα τα κομβία,
θερμοκρασια χαμηλη και αφασία.
Ποιος τη ζεστασια σου, "ποιος την κυνηγα"
κρυο κι αποψε παγωνια
42 οι βαθμοι
σημαινουν πιο πολλή υγρασία.
"-Εγώ πατέρας, εγώ αδελφός, εγώ Νυμφίος,
εγώ ρίζα, εγώ θεμέλιος,
φίλος και ξένος,
και κεφαλή και αδελφός και μητέρα.
Τι πλέον θέλεις;"
-Δερμα.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 5
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
| | Ποτέ η ίδια | | | |
|
Μπούρμπουρ Λίθρας
26-03-2012 @ 19:20 | πολλων ανθρωπων ιδε δερματα
κι ερωτα εγνω
πολλα δ’ ογ εν πονω
παθεν αλγεα ον κατά θυμον
και νοστον μητέρων.
αν επιτρέπεται τι σημαίνει αυτό;πώς μεταφράζεται; | | xamogelaki
26-03-2012 @ 19:26 | ειναι παραλλαγη στους στιχους του ομηρου
πολλων ανθρωπων ιδεν αστεα
και νοων εγνω
πολλα δ ογ εν ποντω
παθεν αλγεα ον κατα θυμον
αρνύμενος ην τε ψυχήν και νοστον ετέρων
που σημαίνει
πολλῶν ἀνθρώπων εἶδε χῶρες
κι ἔμαθε γνῶμες, καὶ πολλὰ στὰ πέλαα βρῆκε πάθια,
γιὰ μιὰ ζωὴ παλεύοντας καὶ γυρισμὸ συντρόφων.
και σε παραλλαγη εδω
πολλων ανθρωπων ειδε δερματα
κι εμαθε τον ερωτα τους
και πολλα βρηκε παθια στον πονο
για μια ζωη παλεύοντας και γυρισμό μητέρων.
ειχα ξεχασει το αρνύμενος ην τε ψυχην και με την ευκαιρια της ερωτησης σου το θυμηθηκα οποτε ευχαριστω!
::rol.:: | | Μπούρμπουρ Λίθρας
26-03-2012 @ 19:28 | σε ευχαριστώ ::xmas.:: | | monajia
26-03-2012 @ 20:09 | ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΟ.....................
::theos.:: ::theos.:: ::theos.:: | | psixopedi
27-03-2012 @ 00:38 | πολύ ωραίο, όλοι είμασταν κάποτε μωρά, κι όποιο κι αν είναι το παρόν μας καλό να το θυμόμαστε. | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
