| |
Κοιτάζω απ' το παράθυρο
θλιμμένος ο ουρανός,
στα σύννεφα που έρχονται
θεριεύει ο καημός,
και μια σταγόνα της βροχής
στο τζάμι που κυλά,
στο χθες με ξαναγύρισε
για σένα μου μιλά.
Αχ πού με γύρισες ψυχή μου
σε δρόμο γλιστερό,
στα μονοπάτια της καρδιάς
δακρύζω και πονώ,
καημός είναι το δάκρυ μου
με τη βροχή μιλά,
στο τζάμι σχηματίζεται
μια μισή καρδιά.
Αχ πού με γύρισες ψυχή μου
δακρύζει ο ουρανός,
μακάρι να γυρίζαμε
το χρόνο μας αλλιώς,
μακάρι να γινότανε
ποτάμι η βροχή,
καημός και στεναχώρια
να πνίγονταν μαζί.
Μαυροντυμένα σύννεφα
φωνάζουν την καρδιά,
μ' έναν χορό ζητάνε
να πάνε στα παλιά,
στο χθες να ταξιδέψουνε
να βρούνε τη χαρά,
ένα ποτάμι να χυθεί
να πνίξει ό,τι πονά.
Αχ πού με γύρισες ψυχή μου...
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
