Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
132733 Τραγούδια, 271226 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 Το Χθεσ
 Γιατί ποτέ δεν πρέπει να ξεχνάμε από που ξεκινήσαμε...
 
Σε ένα θρανίο στο σχολείο και μπροστά μου ένα βιβλίο...
το γεμίζει στίχο στίχο της ψυχής μου το θηρίο...
να ξεφύγω απ τα καθημερινά και απ τη ρουτίνα...
γυρίζω πίσω να κρυφτώ για λίγο πίσω απ την κουρτίνα....
Επειδή η μητέρα μου είχε βάλει τις φωνές...
ήμουνα ζωηρός και έκανα όλο ζημιές...
ήμουνα μικρός οι πιο ωραίες εποχές...
για δες πόσο όμορφα ζούσα το χθες...
ανέμελος χωρίς ευθύνες και υποχρεώσεις...
τότε δεν ήμουν ένα θύμα για να προδώσεις...
δεν ήμουνα αυτός που θα παιζες μαζί του...
γιατ' ήμουνα πιτσιρίκος που χαιρόταν τη ζωή του...
Με άλμπουμ μ' αυτοκολλητάκια ποδοσφαιρικά χαρτάκια...
με λίγα ψηλά μαζί μας για νερό και ζελεδάκια...
Αθώοι έρωτες τότε με τα κοριτσάκια...
στέλναμε ραβασάκια συνήθως γράφαμε στιχάκια...
Με μπίλιες κι αυτοκινητάκια μπάλα και στρατιωτάκια...
με όσους μας πηγαίνανε τα κάναμε πλακάκια...
στα παρκάκια τρώγαμε ώρες πάνω στα παγκάκια...
αθώες συζητήσεις γιατί είμασταν παιδάκια...
/-------------/
Στιγμές από το χθες μες το μυαλό κάνουν στροφές...
και δες πως σε κάνουν τα παλιά ξανά να θες...
φίλων σου να θυμάσαι φάτσες χαμογελαστές...
τις εμπερίες τις τρελές φίλε ποτέ σου μην τις καις...
/-------------/
Μετά μεγάλωνα κι άλλαζαν οι συμπεριφορές...
φίλοι αρχίσανε να πάιζουνε πουστιές...
οι αγάπες έπαψαν να φάινονται αγνές...
οι τότε κοπελιές τώρα την είδανε θεές...
Τα παιδικά χαμόγελα γεμίσανε με στρες...
τ' αληθινό προφίλ γέμισε με καγκουριές...
οι αθώες συζητήσεις γέμισαν προστυχιές...
τα παρκάκια άδειασαν και γίναν net cafes...
της μητέρας οι σωστές οι τότε συμβουλές...
γίνανε τώρα αμαρτίες καθημερινές....
Όλα τριγύρο μου άρχισαν ν'αλλάζουν...
τα παιδιά αρχίσαν γρήγορα να ωριμάζουν...
να κυριαρχήσουν θέλουν κι άρχισαν να χλευάζουν...
με την θλίψη μου τους έβλεπα τα βράδυα να γιορτάζουν...
δόξα και λεφτά θέλουν όλα να τα διχάσουν...
φαίνετε πως τα δεδομένα τους επηρεάζουν...
Μα εγώ έμεινα παιδί κι οι αλλαγές δεν με ταράζουν...
σταθερά να γράφω στίχους που να μ' εκφράζουν...
να τα κάνουν τώρα όλα αρμονικά να μοιάζουν...
γιατί όσο μεγάλωνα ένιωθα να με τρομάζουν...


 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 3
      Στα αγαπημένα: 1
 
   

 Ταξινόμηση 
       Κατηγορίες
      Αναμνήσεις & Βιώματα
      Ομάδα
      Αταξινόμητα
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

 
ΑΝΑΜΠΕΛ
31-03-2012 @ 23:52
Μα εγώ έμεινα παιδί κι οι αλλαγές δεν με ταράζουν...
σταθερά να γράφω στίχους που να μ' εκφράζουν...
να τα κάνουν τώρα όλα αρμονικά να μοιάζουν...
γιατί όσο μεγάλωνα ένιωθα να με τρομάζουν...
!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΕΙΝΑΙ ΕΠΩΔΥΝΗ Η ΣΥΝΕΙΔΗΤΟΠΟΙΗΣΗ ΟΤΙ ΔΕΝ ΕΙΜΑΣΤΕ ΑΘΩΟΙ.
ΚΑΙ ΣΤΙΣ ΜΕΡΕΣ ΜΑΣ ΟΥΤΕ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΑΦΗΣΑΜΕ ΗΣΥΧΑ ΣΤΗΝ ΑΘΩΟΤΗΤΑ ΤΟΥΣ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
ΜΟΙΑΖΟΥΝ ΤΡΟΜΑΧΤΙΚΑ ΣΤΟΥΣ ΜΕΓΑΛΟΥΣ
ΤΟΣΟ ΠΟΥ ΤΡΟΜΑΖΟΥΝ ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΜΕΓΑΛΟΥΣ!!!!!!!!!!!!!

ΠΑΝΤΩΣ ΕΙΝΑΙ ΣΠΟΥΔΑΙΟ ΠΟΥ ΟΣΟ ΜΕΓΑΛΩΝΕΙΣ ΜΠΟΡΕΙΣ ΑΚΟΜΑ ΝΑ ΤΡΟΜΑΖΕΙΣ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
ΠΟΛΛΟΙ ΔΕΝ ΚΑΝΟΥΜΕ ΤΟΝ ΚΟΠΟ ΝΑ ΤΡΟΜΑΞΟΥΜΕ.

ΣΠΟΥΔΑΙΕΣ ΑΛΗΘΕΙΕΣ ΜΑΣ ΘΥΜΗΣΕΣ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
::rock.:: ::rock.:: ::rock.::
monajia
01-04-2012 @ 08:31
ΚΑΤΑΠΛΗΚΤΙΚΟ...................ΜΠΡΑΒΟ ΣΟΥ,,,,,,,,,,,,,,,,,

::theos.:: ::theos.:: ::theos.::
jimakos nsb
02-04-2012 @ 15:25
Ευχαριστώ παρα πολύ για τα καλα σας λόγια....οταν βρω χρονο θα ανεβάσω κι αλλα που έχω... :-)

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο