| |
| | Μάταια |  | | |
Η Άνοιξη δεν πρόλαβε,
τα φύλλα της να ανοίξει,
και τραγουδούνε τα πούλια,
μάταια, δε θα ξυπνήσει.
Μαζί της ξάπλωσα και γώ,
όνειρα για να δούμε,
για να μας πάρουν αγκαλιά,
κι ας άστεγα αιωρούνται.
Σε μια στιγμή άμα χαθώ,
και είναι η τελευταία,
ας έχει τ' άρωμά σου στο λαιμό,
και ας φιλά μοιραία.
Δεν καίγονται τα δάκρυα,
κι ας καίνε τη χαρά μου,
μονάχα εξατμίζονται,
και πίνουν τα όνειρά μου.
Διάβασε το ποίημα μου,
ίσως το τελευταίο,
γιατί η σκληρή ζωή,
σκληρό με κάνει πλέον.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
| | | |
|
ΑΝΑΜΠΕΛ
01-04-2012 @ 18:03 | ::no.:: ::no.:: ::no.::
ΜΗΠΩΣ ΝΑ ΤΟ ΔΟΥΜΕ ΠΙΟ ΕΥΛΥΓΙΣΤΑ ΤΟ ΠΡΑΓΜΑ??????????
ΤΟ ΣΚΛΗΡΟ ΣΠΑΕΙ ΕΥΚΟΛΑ.
ΤΟ ΕΥΛΥΓΙΣΤΟ ΕΧΕΙ ΠΕΡΙΘΟΡΙΑ ΤΑΛΑΝΤΩΣΗΣ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! | | monajia
01-04-2012 @ 18:16 | ΩΡΑΙΟΤΑΤΟ,,,,,,,,,,,,,,
::yes.:: ::yes.:: ::yes.:: | | frasd85
01-04-2012 @ 18:46 | ΑΝΑΜΠΕΛ η ευλυγισία απαιτεί περιθώριο κίνησης και για αυτό ταλαντώνεται.... ΄'ομως σε ευχαριστώ πολύ για το σχόλιό σου ::smile.:: ::smile.:: | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
