| |
ΕΞΕΛΙΞΗ
Πλανιέμαι
σε πόλη
με παιχνίδια
σκληρά
όχι παίξε γέλασε
(δεν παίζουμε δεν γελάμε)
ζωή
ρώσικη ρουλέτα
σε ρώσικες κούκλες
κουτιά
μέσα
σε
κουτιά
μέσα
σε
οικοδομικά
τετράγωνα
συγκροτήματα
μονάδες
διαμερίσματα
δωμάτια
όπου
σκόρπια
άλλα
κουτιά
τροφή
σε μέταλλο
και πλαστικό
κλεισμένη
και βιταμίνες
του κουτιού
έλλειψη
που σημαίνει
το γλέντι
(σε οθόνες)
μια μνήμη
μακρινή
διασκέδαση
του καναπέ
κονσερβοποιημένη.
Παίρνω
χάπια
για τόνωση
για σεξ
και για εκτόνωση
σε ροζ συσκευασία
δισκία
για καταστολή
και διάφορα σκευάσματα
για Έκσταση
ανάταση
χαλάρωση
και για αναλγησία.
Φτώχεια η κατανάλωση
μιζέρια και ανάλωση
η πείνα μου
η δίψα μου
ακόρεστη
αστείρευτη η στέρηση
ζωή υπό αναίρεση
μηχανισμός σε διάλυση
ζητά επισκευή
σε μια βαβούρα ατέρμονη
και σε αέρα βρωμερό
έδαφος μιαρό
νερό σιχαμερό.
Ενώ
τα πλάσματα γύρω μου
με μάτια στο κενό
τα δόντια τους μου δείχνουν
σάπια
και ξύλινα
κι ατσάλινα.
Θυμάμαι
έναν καιρό και μια φορά,
που με τις αδερφές μου
με τα κορμιά τα ζωηρά,
τα βλέμματα τα καθαρά,
δίπλα στα ιερά νερά,
κελαρυδοκυλούσαμε,
θυμώναμε, αγαπούσαμε
κι ήταν ο κόσμος έρωτας,
αβίαστη η χαρά.
Μετρώ
του χρόνου τα όρια,
ανήμπορη
μπροστά σε τόση εξέλιξη,
το άπειρο το αδιάφορο
θωρώ με απορία.
(Μου φαίνεται αδιανόητη
τ' ανθρώπου η πορεία).
Αλήθεια, φταίει ο Θεός,
ή μόνο η Ιστορία;
Αφροδίτη Γιαννάκη ©
EVOLUTION
I wander
in a city
with hard
games
no fun and games
no laughing matter
(we don’t play we don’t laugh)
life
Russian roulette
inside
Russian dolls
boxes
within
boxes
within –
built-up
blocks of land
building complexes
buildings
blocks of flats
flats
rooms
where
scattered
other
boxes
food
shut
in metal
plastic
so efficient
vitamins
in boxes
spell
deficient
feasts
(on screens)
a distant
memory
now
tinned
sofa
merry-
making
sufficient.
I take
tablets
for stimulation
for sex
and recreation
in lovely colour pink
and others
for sedation
and substances
for Ecstasy
elation
unfeeling
relaxation.
More poverty in spending
consumption unrelenting
my hunger
thirst
unending
perpetual
deprivation
life in cancellation
machinery falling apart
wants rectification
rumble with no cessation
detestable the air
the soil sacrilegious
blasphemy the water
to nature’s precious prayer.
While
the creatures around me
staring into vacancy
show me their teeth
rotten
steely
wooden.
I remember
once upon a time of light
I and my sisters
with vivacious bodies,
with eyes clear and bright,
next to a sacred site,
would gurgle like spring waters,
would pout, play, delight –
the world was harmony in love,
the music felt so right.
I reckon
the time boundaries,
helpless
before such evolution,
questioning infinity’s
uninterested witchery.
(This human progress seems to me
such an enormous mystery.)
I wonder is it all God’s fault,
or should I blame History?
Afrodity Giannakis ©
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
