| |
Αυτή τη τόση αηδία πως την αφήσαμε να μας πλησιάσει έτσι/ κοιτά κατάματα με το μαχαίρι στα δόντια/κοίτα/μπαίνει κάτω από τα νύχια όταν ξύνουμε τους τοίχους/ τρέφεται με τη σκόνη νεκρών/δαγκώνει/την μουσική/την ψυχή/κι αυτή τρέμει/το τελευταίο μας καταφύγιο ξεσκεπάζει/βουλιάζει/γελάει το φεγγάρι/από πάνω του γλιστράει και πέφτει ο τελευταίος άγγελος/ήταν δικός μας ή των άλλων.
Σιχάθηκαν τα όνειρα τους τοίχους/εμάς/κοίτα/λερωμένη αγκαλιά/ιδρωμένα σεντόνια/φόβος/αγάπη/πείνα/κρύφτηκαν τα όνειρα στις τσέπες μας/ψάξε.
Τα παιδιά δεν μεγαλώνουν πια/η αηδία σκοτώνει/γεννάει/πολλαπλασιασμός σε ένα σύμπαν που διαιρείται/βασιλεύει/ ο ήλιος/κάνει τους κύκλους του πάντα/μετράμε κύκλους/μετριόμαστε καθημερινά/πόσοι γλυτώσαμε/δεν γλιστρήσαμε ακόμη/ ισορροπούμε πάνω στον ξέφρενο πλανήτη/πατινάζ σε ραγισμένο γυαλί/παιδιά που γελούν/μπροστά στο θάνατο/πίσω από βιτρίνες/βρέχει σιωπές και ας μάθαμε πια να φωνάζουμε/τραγουδιστά/έτσι είπαμε θα φύγουμε/βρέχει αγγέλους/ανοίξαμε τα παράθυρα και κοιτάμε/πάλι χωρίς εμάς θέλουν να παίξουν τα ακριβότερα παιχνίδια/μα/τα μικρά μάτια τα πάντα μικρά τα βλέπουν/το μικρό μας παιδί δαγκώνει το βυζί που το ταΐζει και χορτασμένο θα ορμά αύριο στην αηδία για να παίξει.
[align=center]
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
