| Έρχεται σιγά σιγά ένα μεγαλοπρεπές τέλος
Οι πόρτες όλες κλείνουν ταυτόχρονα και ερμητικά
Τα σημάδια και οι προσευχές δεν βγάλαν πουθενά
Και τελικά μόνο ο πόνος υπάρχει η απελπισία και η μοναξιά
Και αναρωτιούνται φωναχτά οι αφανείς
Που να βρίσκονται οι παράδεισοι και οι απαντήσεις
Γιατί μας γέλασαν εχθροί και συγγενείς
Γιατί σκοτείνιασαν οι δρόμοι, γιατί σαπίσανε οι λύσεις
Κι ύστερα μένει μονάχα η σιωπή
Σβήνουν τα φώτα και δεν έχει άλλο ποτήρι
Η νύχτα έφτασε θα κάτσει για πολύ
Και έφερε το κώνιο, το φόβο, το ψαλτήρι
Όλες οι λέξεις που τραυλίσαμε πιο πριν
Κρύβουν μονάχα μία, δυνατή και τελευταία
Την λέξη ΘΑΝΑΤΟΣ λοιπόν ούτως ειπείν
Μία διέξοδο χλώμη, απλή λαθραία
|
![](skin/images/spacer.gif) | ![](skin/images/spacer.gif) | ![](skin/images/spacer.gif) | ![](skin/images/spacer.gif) | ![](skin/images/spacer.gif) | ![](skin/images/spacer.gif) | | Στατιστικά στοιχεία | | ![](skin/images/spacer.gif) | | Σχόλια: 2 Στα αγαπημένα: 0
| | ![](skin/images/spacer.gif) | | | | ![](skin/images/spacer.gif) |
|