| |
Μη μου κουνας το δαχτυλο
καθολου δε με νοιαζει
και ας τα ξερεις ολα
δεν ειναι αυτο που με τρομαζει
Βλεπω φωτιες στο δρομο
βλεπω συμπλοκες
ξυλοδαρμους κυνηγητα
δεν ειναι αυτο που με τρομαζει
Αυτα που δεν βλεπω
κι αυτα που βλεπω
φοβαμαι πως τιποτα δεν ειναι
σε ολα αυτα που ερχονται
Οι φωτιες που σιγοκαινε
τα ησυχα ποταμια
τα ματια που γυαλιζουν
κι η ζωη μου αλλαζει
δεν ειν αυτο που με τρομαζει
Ειναι που με τρομαζουν
η παλη για το βολεμα
το προσωπικο συμφερον
και το ιδίον οφελος
Ειναι που με τρομαζουν
τα πραγματα που αλλαζουν
και γινονται καλυτερα
για ποιους και ποσους ομως?
Και δω ερχεται ο φοβος
φοβος για ολους
και για αυτους που αλλαζουν
και για αυτους που βουλιαζουν
Οταν τα κορμια αιμα σταζουν
ο φοβος ερχεται πεινασμενος
οι άνθρωποι γινονται οχλος, πληθος
και ο οχλος δεν εχει ηθος
Ο άνθρωπος γινεται αριθμος
προστιθεται, αφαιρειται, πολλαπλασιαζεται
μα πανω απ' ολα διαιρειται
Ειμαι ΑΝΘΡΩΠΟΣ δεν ειμαι αριθμος
εχω ονομα τα νουμερα δε με τρομαζουν
με τιποτα οι πραξεις σας
αυτο δε το αλλαζουν
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
