| |
| | Ο Δειλός |  | | |
Στρομβιλιζόμαστε με βία γύρω από τις ανοιχτές μας πληγές,
Προασπαθώντας κάθε μέρα να κερδίσουμε σε ένα ηλίθιο παχνίδι
Χωρίς κανόνες και λογική και τσίπα, χωρίς φαντασία ή αγάπη
Οδηγηθήκαμε εδώ μέσα από τις καλές μας προθέσεις μέσα από την ανθρωπιά και την αγάπη
Μπερδεμένοι και δεμένοι στο πάτωμα δίπλα στα πραγματικά πτώματά μας..
Οδηγηθήκαμε εδώ προβλέψιμα και με κανόνες σε εμάς γνωστούς
Εδώ όπου πρέπει να συντηρούμε ανοιχτή κάθε πληγή για το καλό μας
Και να εξαφανίζουμε κάθε χαρά, κάθε ηλιόλουστη μέρα για το καλό μας
Γιατί έτσι είναι η χαρά, αν την συνηθησεις σε κάνει αδύναμο στον πόνο και φτωχο, κάτι σαν πρέζα
Πανηγυρίζω λοιπόν εδώ ξανά για τα κέρδη που αποκομίζω από τον πόνο
Για τον χρόνο που κερδίζω κάπου στο μέλλον χάνοντας την ζωή μου ξανα και ξανα απο το 1999
Γνωριζοντας πως από εδώ και πέρα μονο θα χάνω..
Ξεκίνησα σήμερα, κάποιες σειρές πιο πάνω για να γράψω ένα ποίημα γεματό σάρκα και αίμα
Γεμάτο δυνατούς πολεμιστές που δεν νιώθουν τίποτα από τα δόρατα που τους τρυπάνε
Γεμάτο αποφασιστικότητα για την ζωή και δύναμη για το μέλλον
Ενα ποίημα- ύμνο για τις ακούραστες φιγούρες του διεθνούς και τοπικού
Χρηματοιοκονομικού και εμπορικού παιχνιδιού
Που κυριευμένοι από το πάθος των παλιών στρατηγών και θαλασσοπόρων
Ορμάνε μέσα στην καταστροφή για να κατακτίσουν τη δόξα
Αλλά εγώ δεν θα καταφέρω να γίνω ποτέ τίποτα περισσότερο από έναν ευαίσθητο
Ανασφαλή χαζοκουλτουριάρη τυπάκο, που ακόμα και στα 25 του ονειρεύεται εκούσια
Παιδικά παραμύθια για να κοιμηθεί..
Έναν τυπάκο που άγεται και φέρεται από τον καθένα βαπτίζοντας την ατολμία του
Σοφία ή αγάπη...
Και έτσι λοιπόν με την δύναμη του προφήτη που μου χαρίζει η βεβαιότητα της ανικανότητάς μου
Προβλέπω το ολοκληρωτικό και εις βάθος τέλος μου
Τον νέο πόνο και την μιζέρια μου ξανά και ξανά από τώρα μέχρι την αιωνιότητα
Και τελικά νιώθω υπερυφάνια για το άτομό μου που βλέπει την καταστροφή, την πραγματική καταστροφή όμως, και ορμάει μέσα της, όχι όμως από τόλμη αλλά από αδυναμία...
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 7
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
| | I have absolutely no pleasure in the stimulants in which I sometimes so madly indulge. | | | |
|
φαλτσετα
20-04-2012 @ 16:51 | το μονο βεβαιο στον ανθρωπο ειναι ο θανατος
το μονο που εχει να κανει
ειναι να ζησει μεχρι να πεθανει | | monajia
20-04-2012 @ 17:13 | ΚΑΤΑΠΛΗΚΤΙΚΟ..................
::theos.:: ::theos.:: ::theos.:: | | Vicky mouse
20-04-2012 @ 19:34 | ναι αλλά πρέπει να το ρισκάρεις......
να το κάνεις το βήμα παραπέρα...
αν δεν ρισκάρεις δεν ζεις.....
και είναι όμορφη η ζωή βρε Κωσταντίνε κι ας μας γεμίζει
δάκρυα....τα δακρύα βοήθανε άλλωστε να καθαρίσουν και τα
μάτια...έτσι αν δεν έιδες τον ήλιο τουλάχιστον να δείς τ'αστερια....
πάντα γλυκά μελανχολικος.... ::smile.:: ::smile.:: ::smile.:: | | aridaios
20-04-2012 @ 19:39 |
Οδηγηθήκαμε εδώ μέσα από τις καλές μας προθέσεις μέσα από την ανθρωπιά και την αγάπη ::rock.:: | | ΑΝΑΜΠΕΛ
20-04-2012 @ 19:51 | ΚΟΙΤΑ ΠΟΣΟ ΒΑΘΙΑ ΕΧΕΙ ΠΡΟΧΩΡΗΣΕΙ Η ΔΙΑΨΕΥΣΗ, Η ΑΠΟΓΟΗΤΕΥΣΗ, Η ΚΟΡΟΪΔΙΑ,.........................
ΚΑΙ ΕΙΣΑΙ ΜΟΝΟ 25 ΦΙΛΕ ΜΟΥ?????????????????
ΚΡΑΤΑ ΓΕΡΑ.......
ΝΑ ΔΕΙΣ ΤΙ ΣΟΥ'ΧΩ ΓΙΑ ΜΕΤΑ
ΠΟΥ ΛΕΕΙ ΚΙ ΕΝΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
::rock.:: ::rock.:: ::rock.:: | | Αλντεμπαράν
20-04-2012 @ 21:19 | ::sad.:: | | Vincent
21-04-2012 @ 12:24 | Σας ευχαριστώ όλυς! Θα γράψω και χαρούμενα σε λίγο.. ΑΝΑΜΠΕΛ είμαι 27 αισίως, το έγραψα πρόπερσι! Καλό σαββατοκύριακο, να είστε καλα | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
