| |
Μια ζωή νεκρή στον κήπο της αλήθειας
καλεί τους άλλους της εαυτούς
να δούν, να μαρτυρήσουν
ασχήμια της ψυχής προσωποποιημένη
ο φοβερός ο θάνατος πάνω μου βασιλεύει.
σαν μαργαρίτα κίτρινη στα μάγουλα μου φέγγει
ο θάνατος ο άμοιρος πόσα μα πόσα ξέρει
σαν ήλιος στο πρώτο του βασίλεμα που φώτισε τον κόσμο
φωτίζει την ζωή μου ο θάνατος σαν η μοναδική μου ελπίδα
Αιώνιος πόνος στοιχιώνει μια καρδιά
μελανιασμένη, άμοιρη, ερημωμένη τώρα
δάκρυα στο πρόσωπο κυλάνε
να καθαρίσουν όμως δέν μπορούν
αυτόν τον τρομερό τον ανελέητο πόνο
Αναζήτηση ενος χαμένου έρωτα
ενός έρωτα που χάθηκε στου χθές την άδεια πόρτα
Αναζήτηση μιας ψεύτικης αγάπης
που ένωνε ζωές πολλών ανθρώπων
Η καρδία μου σπάζει σε χίλια κομμάτια!
Αγάπη πολυπόθητη που να σαι πια κρυμμένη
Μια μοίρα προδότρα, το πεπρωμένο συνομότης!
Μια ζωή πνιγμένη στο αίμα, στο ψέμα
Αχ πόσο θά θελα να χα το θάρρος να σκοτώσω
Θα σκότωνα την αγάπη, θα κατέστρεφα τις ηδονές,
θα διέλυα το καλό, θα σμίκρινα την ελπίδα
Αλλά ποτέ το κακό, ποτέ τον πόνο
Μαζί με τα άλλα ψεύτικα κοσμήματα του κόσμου
θα έπεφταν και αυτά σαν μακρινά αστέρια
θα έσβηναν θα πέθαιναν σαν μια ωραία μέρα
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 5
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
